Har kokkelert litt denne veka :)

No fekk eg lyst å dele litt av det eg har sysla med på kjøkenet denne veka! 

For nokre dagar sidan bakte eg polarbrød etter oppskrift frå Trines Matblogg. Eg må prøve å bake dei fleire gonger før eg legg ut oppskrifta, men ho ligg lett tilgjengeleg i matbloggen hennar.
I tillegg bakte eg ein ny runde med knekkebrød. Oppskrifta fann eg på baksida av havregrynpakka frå Coop eg kjøpte, og eg brukte ho til punkt og prikke med eitt unntak - i staden for havregryn brukte eg tilsvarande mengde med frokostblanding med mellom anna tørka rosiner og bananar. Det tok eg og knuste litt i ein blender, slik at det vart mindre bitar. Det vart skikkeleg gode knekkebrød :)

Her er oppskrifta originalt:
4 dl grov sammal rug
4 dl store havregryn
2 dl solsikkekjerner
1 dl sesamfrø
1 dl linfrø
1 ts salt
7 dl vatn

Eg rørte alt saman til ein tjukk deig. Så tok eg på bakepapir på tre steikebrett, og smurte røra så tynt som mogleg utover på bretta. Eg sette alle tre bretta inni varmluftsomnen og steikte dei på 160 grader i ca 15-20 minutt. Då tok eg dei ut og ruta opp i høveleg storleik - 16-20 firkantar på kvart brett. Temperaturen vart senka til 150 grader, og steikt vidare i 45-50 minutt. Det er lurt å bytte på kor bretta står i omnen, slik at det blir jamn fordeling av varmen. Hugs å lufte ut damp frå omnen undervegs fleire gonger. Avkjølast på rist!

I går lagde eg for første gong i mitt liv blomkålsuppe. Eg er ikkje så veldig tradisjonell av meg, så eg brukte oppskrifta eg fann på Trines Matblogg, og den inneheld både purre og bacon.

Her er oppskrifta:
1 stort blomkålhovud i bitar
1 liten lauk finhakka
8 dl kyllingkraft (kyllingbuljong eller utblanda kyllingfond)
2 dl mjølk
2 ss creme fraiche eller rømme
1/2 purre strimla
150 gram nysteikt bacon
Salt og peppar
Frisk persille
Brød til
Først kokte eg opp kraft og mjølk, før eg hadde oppi blomkålhovudet saman med lauken, og let det koke mørt, ca 15 minutt. Køyr suppa jamnt med ein stavmiksar, og tilsett litt creme fraiche/ rømme før servering.Gi suppa eit oppkok, og tilsett salt og pepper. Like før servering har ein oppi nysteikt bacon saman med purren. Baconet kan erstattast av sprøsteika spekepølse eller chorizo.

I dag hadde vi omnsbakt torsk til middag, også dette med oppskrift frå Trines Matblogg.
Eg brukte eit stykke torskeloins til kvar av oss. Desse vart først salta og skylt, før eg hadde på meir salt og nykverna pepper. Eg hadde det i ei eldfast form og steikte det i ca 15 minutt i steikeomnen på midterste rille. Så tok eg aluminumsfolie over forma og lot ho stå til maten skulle serverast.
Ved sidan av torsken serverte eg ein blomkålpurè.

Oppskrifta er slik:

1 blomkålhovud oppskjært i bitar
1 potet i bitar
1-2 fedd kvitlauk, heil eller grovhakka
1-2 ss smør
salt og peppar

Kok grønsakene saman til det er mørt, og slå av vatnet. La det dampe tørt i kaserollen nokre minutt. Bruk ein stavmiksar og mos alt saman, og ha oppi smør og salt og peppar til slutt.
Serverast saman med fisken. Eg hadde på sprøstekt bacon i tillegg!
Verkeleg godt vart det!!!

Dette var kort om litt av det eg har sysla med her i heimen denne veka!

Kveldstankar

Å gå tur i skogen med Prins
og kjenne stigen så godt
at mørket ikkje trugar
Å høyre ugla ule så høgt
at ein kan mesta ta på ho
Å sjå månen så sterk og klar
at ein blir mesta blenda
Og kjenne graset så vått
at ein høyrer skoa surklar
Og gå forbi jordbærplassen
og tenke:
Berre ti månadar att til neste 
markjordbær kan plukkast :)

Biletet er ikkje tatt i kveld, men for eit par veker sidan!

Då er familien Karijord i drift igjen!

I dag har det vore skulestart for tre blad Karijord! Alle tre er med dette i drift igjen - med ei kjensle av vemod for ho mor sjøl...

I dag flagga vi for både Aleksander og kronprinsessa!

På spørsmål om vi skulle hengje ut flagget i dag, svara skuleguten Aleksander "veit ikkje". Han er ikkje så van med at flagget hengjast ut for å feire han. I dag var det dobbel grunn for flagging: Kronprinsesse Mette-Marit fylte 40 år :)

I dag var det ein spent Aleksander som for avgarde til første skuledag - 1799 obligatoriske skuledagar står att + truleg 540 dagar i vidaregåande skule! 2340 skuledagar før han er i hamn med vidaregåande utdanning høyrest drygt ut...

Aleksander veit heldigvis ikkje kor mange skuledagar som ligg foran han!

For mor var det og eit snev av vemod å bringe han til første skuledag. Eg veit ikkje om han tenkte på det sjølv, men det var ein dag kor eg kjente det var ein som mangla i lag med oss. Gjennom dagen har eg komme over fleire songar på radioen som understrekte dette saknet. Det starta tidleg med at eg høyrte "How Am I Supposed to Live Without You" med Michael Bolton. Før eg hadde fortalt all verda at Runar var død, la eg ut link til denne songen på facebookveggen hans. Då enno var det ikkje mange som visste han var borte, men eg visste eg ville sakne han.

På veg til arbeid høyrte eg ein song som passa utruleg godt i dag, og som eg derfor legg med link til her - Cat Stevens udødelege "Father and Son". Med ein skilnad... Runar vart ikkje gammal... Men det kjentes som at det var ei helsing til guten som i dag tok fatt på mange år med skulegange.

Cat Stevens - Father and Son

Og eg kjente han smilte ned til oss i dag - og han tørka stolt ei tåre bort frå augekroken - glad for at heile familien er i drift att!

Flashbacks til fortida

Forrige helg var eg på besøk i barndomstraktane mine, og det gav meg flashbacks til skuledagane ute i ytterkanten av distrikts-Noreg!

Skuleklokka har ringt for siste gong ved Eikesdal skule. Her gjekk eg i åtte år.

I desse dagar skal titusenvis av born ta fatt på skulevegen - nokon for første gong og nokon for snart siste gong. Før sommaren var det mange skular som sendte avgarde elevane sine for siste gong på ferie. Skuleklokka ringte for siste gong! Vemodig og trist, tenkjer nokon. Godt, tenkjer andre.

Før jul fekk eg honnør av ein journalist for å ha brakt fram mi historie om å vere elev på ein liten skule. Det var midt i oppstarten av omstillingsprosessen av skulane og barnehagane i Sunndal, og alle visste at nokon av skulane song på siste verset.
Eg har sagt tidlegare at eg nok var ei indirekte årsak til at ungdomsskulen i bygda eg gjekk på skule i, Eikesdal, vart nedlagt berre nokre få år etter at eg sjølv slutta der. For å ta denne historia kort:
Då eg starta som elev ved Eikesdal skule i 1978, var det 20 elevar på skulen, det var elevar på alle trinna, i min klasse var vi to saman. Så begynte talet å gå nedover, klassevenninna mi flytta etter 3.klasse, og eg var aleine i klassa til eg slutta i Eikesdal etter 8.klasse. Då var det ni elevar på skulen, vi var to i ungdomsskulen, og det påfølgande året hadde eg vorte åleine. Det nekta eg, og eg fekk bytte skule til nabobygda. Dei eldste elevane på skulen då, vart sjetteklassingane!

Er det noko framtid i å drive skule for ei handfull elevar?

Skuletida i Eikesdal vart aldri noko "højdare" for meg! Å vere aleine i klassa, var ei utfordring større enn ein unge skal vere nøydd å handtere. Heldigvis hadde eg i dei fleste av dei åra søskena mine på skulen, men dei hadde sine venner, og var trass alt ikkje so interessert i å ha veslesystera hengjande etter seg.

Eg kan fortelje ei historie frå skulen som kom som eit ekstremt flashback tilbake til meg i helga:
Det var ein eigentleg heilt vanleg tysdag i femte klasse. Akkurat denne dagen var begge syskena mine borte frå skulen, kanskje hadde nok dagen blitt bedre om dei var der... I eit friminutt utpå dagen var eg med på fotballsparking, og av ein eller annan grunn oppstod det ein konflikt eg var innblanda i. Eg reagerte med voldsomt sinne, og gjekk rett på do og låste meg inn! Der vart eg sitjande medan dei påfølgjande to timane og det siste friminuttet pågjekk. Kjensla av at ingen forstod meg, var grusom! Det vart ikkje noko betre då rektor nokre dagar seinare sende brev til foreldra mine og sa at fråveret i dei to timane ikkje var meldt på førehand, og det var ikkje i samstemming med reglementet... Hadde han verkeleg ikkje høyrt om skulking???!!!

Ein litt sliten skulegard har gjort jobben sin for generasjonar av born i Eikesdal.

Denne historia om meg sjølv bruker eg som ein illustrasjon på korleis skulegangen kan vere for veldig mange born som ikkje trivst på skulen, som ikkje har venner på skulen, og som på grunn av manglande sosial tilhøyre på skulen, også blir fagleg svak. Eg trur ikkje mi historie er særskilt, og eg fortel ho ikkje for å hengje ut dei andre eg gjekk på skule saman med! Eg fortel heller ikkje historia for å klandre verken medelevar eller lærarane. Lærarane gjorde nok heilt sikkert så godt dei kunne, men denne lille skulen med eit elevtal i fritt fall gjennom heile 80-talet, tilhøyrde på mange måtar ikkje den verkelege verda! Grunnen til at eg fortalte denne historia, er at eg vil motbevise noko som mange gonger har vore sagt og skrive gjennom åra, nemleg den forferdelege løgna om at mobbing ikkje skjer på små skular!
Eg har fleire historier eg kan fortelje, men eg gjer det ikkje, for det fører ikkje noko godt med seg! Men då eg såg skulebileta som hang i inngangspartiet på skulen, syntes eg oppriktig synd på dei ungane som var avbilda.
Kor små skular skal ein halde liv i? Kva er sosialt forsvarleg? På den andre sida: Kor langt er det forsvarleg å sende ein førsteklassing avgarde på skuleveg? Kor farleg skal skulevegen vere før det ikkje er eit alternativ?
Det er dei spørsmåla politikarane skal handtere. Politikarane skal setje dei to faktorane opp mot kvarandre. Og alt kan ikkje reknast i kroner og øre. Kva er viktigast - at ungane går på skule i heimbygda si eller at dei har eit klassemiljø som fungerer?

Ja - eg veit kva eg hadde velt! Og svaret er akkurat det samme som då eg var ungdom og foreldra mine lot meg bestemme! Det valet eg tok då, trur eg må vere den viktigaste bestemminga eg nokon gong har tatt for livet mitt, for alternativet kunne gjort framtida mi so mykje verre!
Eg meiner oppriktig at ein ikkje skal bevare dei små grendeskulane for ein kvar pris. Lærarane roper om at læringsmiljøet er like bra som på større skular - dei sentralgitte prøvene i norsk, engelsk og matematikk er provet på det! Men desse prøvene etterspør ikkje korleis elevane trivst på skulen. Dei etterspør ikkje om alle elevane på dei små grendeskulane har andre elevar å vere saman med i friminutta og i fritida. Desse prøvene er i det heile tatt ikkje nokon mentometerknapp på den sosiale trivselen ved skulen.

Ein gong i tida var det både klasserom, bibliotek og legekontor her.

Skuleklokka ved Eikesdal skule har ringt ut for siste gong, og eg orsakar ikkje det. Eg vonar dei få ungane som er att i bygda får ein fin skulegange i nabobygda. Ja, dei veit at skulevegen er rasfarleg, og dei veit at det kan vere dagar dei anten ikkje kjem seg til skulen eller heim frå skulen. Men dei har eit klassemiljø og fleire ungar å vere saman med - dei har eit reelt val på kven dei vil vere saman med! Det synes eg er mykje viktigare!

NB! Eg har brukt Eikesdal skule som utgangspunkt for dette innlegget fordi det er der eg har vakse opp og har mest kjennskap. Det fins mange slike bygder i Noreg som liknar på Eikesdal, og eg vil tru det er mange som kan kjenne seg igjen i det eg skriv!

Hyllingskvad til jubilanten!

Bilete henta frå Wikipedia.

Eg synes du skal ha eit kvad
for at du gjennom åra
har gjort så mange glad
At du gjekk rundt og samla inn
dialekter og ord
Framleis syng vi "Ola Nordmann"
åleine eller i kor!

Eg vil så gjerne at du ei hylling skal få
For at du opp gjennom Noreg orka å gå
og at du tok på deg å lage eit språk
som i løpet av åra har laga litt bråk!
Men nynorsken kling fortsatt så
melodisk og flott
Det får så vere at nokon synes det er trått!

I dag kunne du vore 200 år!
Det er utruleg kor fort desse åra går!
Spora etter deg vil aldri gå vekk
Iallfall ikkje så lenge vi kan skrive med blekk
Så derfor har eg laga deg denne jubileumstale
Det kunne bli bra - eller det kunne gå gale!
Men som ein alltid til jubilantar plar seie:
Hurra for deg - og vi vil bukke, nikke, neie!