Totalt antall sidevisninger

onsdag 30. oktober 2013

Mi lyriske krå

Oppskriftene på den gode maten eg laga, lar vente på seg, men eg har skrive nokre dikt.

Vegen.

Det heiter seg
at vegen blir til
medan ein går
I blant tenker eg
at det er bra
at vegen kan vere
kronglete
Fordi det tar lengre tid
å gå den kronglete vegen
Men eg veit ikkje kor
vegen går
Eg veit ikkje når
eg kjem fram
Men eg kjenner meg trygg på
at eg kjem fram!



Ved spegelen

Vi stod der ved kvar vår spegel
og pussa på kvar våre fjes
Strauk over slitne furer
Tok bort det som ikkje skulle ses

Litt raudleg rouge i kinna
og augenskugge må til
Når maska er festa på huden
Kan vi møte verda med eit smil

Ho var nok godt under 20
eg kunne ha vore hennar mor
Vi smilte beskjedent til kvarandre
før vi bort i frå spegelen fòr.


Spegelbiletet

Eg stod ved spegelen
og såg på mitt eige bilete
og tenkte det var
over måte godt
Det dogga på spegelen
og eg tørka det bort
Då var det ikkje meg,
men ein annan eg såg
Eg smila mot spegelen
og det dugga igjen
Då eg tørka det bort
såg eg ikkje min ven
For der eg først kunne sjå to
Stod eg aleine igjen no.


Ingen kommentarer:

Etiketter