Reiseblogg: Eit spennande besøk i Kilkenny Castle

Frå St Canices Cathedral gjekk vegen vidare til det som vel var mitt viktigaste mål for dagen: Kilkenny Castle. Min "Medieval Tour - from castle to castle" fortsett :)

Det irske namnet på Kilkenny Castle er Caisleán Chill Chainnigh. 
Kilkenny Castle vart påbegynt bygd rundt 1195 og fullført i 1213 for William Marshal, den fjerde jarlen av Pembroke (i Wales). Då var hovudoppgåva å kontrollere eit krysningspunkt ved elva Nore. Slik festninga vart utforma, var den eit symbol på den normanske okkupasjonen og eit viktig punkt for å forsvare byen. Det viktige her var dei fire store tårna og ei dike som heldt fiendane på avstand.
Seinare overtok den ærverdige Butler-familien slottet og hadde det i sitt eige i fleire hundre år. Først i 1967 overrakte Butler-familien slottet til det offentlege - ei "lita" gåve på nette £50!

Dette er den vanlege vegen inn til slottet. Den er impresjonistisk i si storslåttheit, og er frå slutten av 1600-talet.

Men det er ingen vits å bli verande ute, til trass for godt ver, når ein har tatt turen til slottet. Eg kom dit for å sjå på kva som er inne. Så då var det berre å få sett frå seg bagasja (møtte så snille, sørvisvenlege folk i Kilkenny!) og betale seg inn.
Meir informasjon om slottet finn du og på slottet si nettside.

Ganske tidleg kjem ein inn i dette staselege rommet - eit avslapningsrom/ tilbaketrekkingsrom for kvinnene på 1800-talet. Når det hadde vore middag, trakk altså damene seg tilbake til dette rommet for avslapning. På 1990-talet vart rommet tilbakeført til slik det var utforma på 1830-talet. Tapeten er original frå 1810.

Frå tilbaketrekkingsrommet gjekk vegen vidare til teiknerommet - the drawing room. Måleria i rommet er originale frå Ormonde-kolleksjonen, det vil seie at dei kan vere frå så tidleg som 13-1400-talet. Slottet var nemleg i Ormonde-familien sitt eige frå siste halvdel av 1300-talet, og i 1394-95 vart James Ormonde utpeika av kong Richard II som den første irske jarlen og kongens lovmann i Irland.
Måleriet i enden av rommet heiter "Dei fem eldste borna til Charles I", og var måla av ein ukjent 1600-tals målar etter originalen til Sir Anthony van Dyck.

Det siste rommet i denne rekka var biblioteket. Interiøret er ei gjenskaping av den stilen som var frå midten til slutten av 1800-talet. På veggane var det eit fransk silkepoplin (tettvevd tekstil) og silkedamaskgardinane var laga i Irland. Golvteppet har røter til berberfolket i Nord-Afrika med mønster frå Tyrkia. Mens restaureringa av slottet pågjekk, fann dei involverte originale oppskrifter for teppet i familiearkivet, og var med på å gjere det mogleg å bringe teppet tilbake til det opprinnelege.

Så gjekk rusleturen vidare til det rommet som blir kalla bildegalleriet. Det var veldig overraskande å komme til det store rommet. Det var heilt annleis enn dei romma eg først hadde sett. Her var det høgt under taket på ein heilt anna måte - mest fordi rommet var veldig langt og smalt. Treutforminga gav assosiasjonar ganske langt attende i tid. Og sjølvsagt fargane og kunsten. Og kunsten var ikkje berre måleri, men og gobeleng med historiske mønster og forteljingar. Det er rundt 200 måleri i galleriet i ei blanding av historiske og kongelege motiv, nederlandske og italienske landskap og italienske religiøse motiv.

På dei to kommande bilda er det den romerske konsulen Decius Mus som er gjenfortalt på to gobeleng, det vil seie eit veggteppe med innvovne mønster. Totalt var det sju slike gobeleng som på 1600-talet sitt kunstneriske vis fortel historia om Decius Mus, men det er fem eller seks som fortsatt heng på slottet. Teppa hadde vore i Ormonde-familien sitt eige i mesta fire hundre år då staten fekk overta huset og inventaret på 1990-talet.
Opprinneleg vart desse motiva måla av den flamske kunstnaren Peter Paul Rubens i rundt 1616.  Heilt opprinneleg var det Leonardo da Vinci som måla desse motiva. Etter at Rubens hadde gjenskapt da Vincis motiv, vart dei så gjenskapte i desse vovne skilderia litt seinare i same århundre.

(Kjelde: Irish Arts Review og Wikipedia)

Dette motivet heiter på engelsk "The Dismissal of the Lictors" - "Avskjed med liktoren". Ein liktor var ein romersk tenestemann som var livvakt til magistratar som heldt imperium. Decius påla livvakta om å gå til Manlius (Marcus Manlius Capitolinus) og meddele han at Decius hadde bestemt seg for å døy på vegne av Roma. Dette skjedde i rundt 400 f. Kr. Eigentleg var Manlius ein helt av Roma, men i 385 f.Kr vart han dømt til døden. Eitt års tid seinare vart dødsdommen fullført då han vart ført til eit fjell kor han vart kasta ut frå. Han vart ansett som den andre martyren som døydde på bakgrunn av sosiale reformer i Roma.

Er det rart eg vart fascinert av alt som var å sjå i dette bildegalleriet?! 

Sjekk denne trappa! Den var basert på maurisk, dvs muslimsk, arkitektur. Ein viktig grunn til at ho vart bygd, var for å gi ein lettare tilgang opp til bildegalleriet i andre etasje, men og for at det skulle vere to hovudtrapper til andreetasjen. Trappa er frå 1800-talet.

Men no kjende eg at eg begynte å bli svolten igjen. Vel hadde eg lunsja i parken til St Canice's Cathedral, men no ville eg prøve slottet sitt konditori. Eg sat og telte på knappane på korleis programmet skulle vere vidare: Anten ta ein litt tidleg buss til Waterford for å ha tid å sjå meg rundt der, eller bli lengre i vakre Kilkenny og sjå meg rundt der? Jau, eg gjekk for det siste alternativet - i Waterford er det nemleg ikkje noko slott/ festning. Ergo: Kondidoriet måtte bli neste stopp! Det er vel ikkje vanskeleg å sjå grunnen til det ?!

Herleg! Scones med krem og syltetøy og iskaffe :)

Noble familiar hadde alltid to middagsrom - eit privat og eit for offentlege samanhengar. Dette rommet var i bruk som eit offentleg middagsrom fram til 1860-talet - då vart det omgjort til biljardrom. Då rommet skulle takast tilbake til sitt originale, vart og tapeten gjenskapt til 1800-tals mønster.


Så var det tid for å komme seg ut og sjå på parkområdet. Og det var gigantisk! Eit utruleg flott område å rekreere på. Dette er på den eine sida av slottet - det hadde meir utsjånad av ein pen park enn ein stad å rekreere så veldig. Men berre vent til du får vere med på den andre sida :)

Denne statua er truleg frå renessansen (før 1600-talet) - den har humanismen sin utsjånad.

Her kjem det fleire bilder frå det store hageanlegget ved slottet. Eit fantastisk grønt område, og det var mange som nytta den fine dagen til å slappe av i sola - det som var av sol.

Fantastiske Kilkenny Castle!

Elva Nore renn idyllisk gjennom byen.

Besøket i Kilkenny var verkeleg ein 'højdare' - eg burde blitt der lengre, men kunne ikkje på grunn av at Tom og eg skulle møtast i Wexford om kvelden. Der skulle vi ta bussen vidare til losjementet vårt for natta - rett ved fergekaia i Rosslare. Neste dag var vi klare for Wales :)
Men - hugsar du kva eg skreiv i den første bloggen frå Kilkenny? Jau, eg var slått av kor fin byen var - og eg tenkte at her måtte folka vere glade i byen sin. I det eg stod og venta på bussen denne laurdag ettermiddagen, kjem det ein ungdom gåande. Han hadde med seg vogn og klype, og han var ute og plukka søppel. Eg vart verkeleg slått av undring og begeistring!
Byen Kilkenny fekk sanneleg ein plass i hjartet mitt - dit må eg tilbake!
Men no gjekk turen vidare til Waterford - eg håpar du blir med dit i neste episode :)

Ein søppelplukkande ungdom ein laurdag ettermiddag.

Reiseblogg: Ein tur rundt i vakre Kilkenny

I det eg kom med bussen inn til byen tidleg laurdag føremiddag, slo det meg umiddelbart: For ein vakker by! Og eg vart ikkje skuffa. I dag skriv eg om den vakre byen Kilkenny, som eg besøkte i begynninga av juli.

Dette var noko av det første eg såg då eg kom inn med bussen til byen.

Min reisevenn, Tom, og eg hadde avtalt å ta kvar vår reiseveg frå Dublin til Wexford og Rosslare. Då eg planla turen heime, såg eg at Kilkenny kunne vere ein plass å reise til. Byen tilfredsstilte dei to viktigaste krava: Det var eit slott/ festning der og byen låg høveleg langt frå Dublin, slik at eg kunne nå byen tidleg laurdag.

Det er fleire busselskap som køyrer frå Dublin til Kilkenny, men eg reiste med Dublin Coach, som køyrer ekspressbuss som går vidare til Waterford og Cork (tar mesta to timar frå Dublin sentrum). Cork vil eg besøke ein annan gong, men Waterford kjem eg tilbake til i ein seinare reiseblogg.

I det bussen kom inn til byen, vart eg møtt av fargerike blomster som hang langs dei smale, kronglate gatene, og ikkje minst elva Nore som renn gjennom byen. Eg vart slått av undring over kor fin byen framstod, og eg kjente eg gledde meg til å finne ut meir.

Enno tidleg laurdag føremiddag, og eg kjenner at eg gler meg på timane i Kilkenny :)

På mi ferd gjennom byen, hamna eg forbi det gamle fengselet og rettsalen/ domstolen. Dette bygget skal vere bygd oppå ei festning som stod der frå 1200-talet, Graces festning, som var eigd av ein velståande familie. Mot slutten av 1560-talet vart festninga/ slottet begynt brukt som fengsel/ kasjott, og bygget vart inkorporert i ei festning frå 1600-talet. Mot slutten av 1700-talet vart dette rettshus. Bygget har blitt vesentleg modernisert og istandsett - det kan ein sjå om ein kjem inn frå den andre sida av bygget. 

I 2008 vart det gjort arkeologiske utgravingar i rundt bygget, og då vart det funne tretti begravde lik der, dei fleste truleg fangar - også heilt tilbake til middelalderen.

(Kjelder: Tour Irelands nettside, Visit Kilkennys nettside)

Kilkennys gamle fengsel og rettshus.

Det var enkelt å sjå at det hadde vore fengsel på gateplan.

Eg starta å rusle gjennom gatene med det mål for auge å finne St Canices Cathedral først. Eg hugsar ikkje om eg hadde kart eller om eg brukte kart på telefonen, men etter ei stund kom eg fram til ei kyrkje. Eg veit ikkje om ho var opa, så eg fekk dessverre ikkje sett ho innvendig. Men kyrkja var Black Abbey - ei ganske kjent katolsk middelalderkyrkje i Kilkenny. Kyrkja skal vere tatt godt vare på, og det store glassmåleriet framst i kyrkja, skal vere spesielt. Det kan ein og få inntrykk av på det nedste bildet frå kyrkja.
Kyrkja var bygd i 1225 av William Marshall, jarlen av Pembroke (Pembroke i Wales kjem eg tilbake til i ein seinare reiseblogg). Kyrkja hadde ei sentral rolle i folkelivet og i kyrkjelivet i byen fram til 1543, då kong Henry VIII konfiskerte heile kyrkja og gjorde ho om til ein domsstol. På 15-1600-talet var det stor usemje mellom den anglikanske kyrkja og den katolske kyrkja, og Black Abbey spelte ei viktig rolle i det å sikre den katolske kyrkja sin plass i Irland. Ein lang periode var kongen/ dronninga anglikansk, og dei behandla ikkje den katolske kyrkja med silkehanskar. Derfor var det og viktig for kyrkja at kong Charles I, som regjerte på 1640-talet, var katolsk. I periodar med katolske kongar blomstra Black Abbey, mens det under protestantiske kongar var okkupasjon og plyndring. Ein periode på slutten av 1700-talet vart kyrkja stengt heilt, men ho vart i standsett, og frå 1800-talet har kyrkja vore opa for publikum og vorte tatt vare på.
(Kjelder: Visit Kilkennys nettside, Wikipedia/ Black Abbey med fleire)

Portalen markerte den gamle bygrensa, og Black Abbey låg rett utanfor.

Denne statua står rett utanfor kyrkja.

Frå Black Abbey rusla eg vidare - fortsatt med det mål å finne ein heilt spesiell katedral. Då kom eg forbi denne, som er St Mary's Cathedral. Det er og ei katolsk kyrkje/ katedral. Ho er bygd på midten av 1800-talet. Om den katedralen kan du lese meir på kyrkja si nettside.

St Mary's Cathedral.

Så gjekk den lange vandringa mi vidare. Dei har noko som heiter "Medieval Mile" i Kilkenny, kor ein er innom fleire ulike middelalderplassar i byen. Eg syns mi "medieval mile" blei skrekkeleg lang... Eg brukte alt for mykje tid på å komme meg fram dit eg skulle, så då vart tida mindre til å sjå. Og eg hadde altså enno ikkje kome fram til den katedralen eg leita etter. Så kom eg til ein kor det stod eit skilt med "St Canices Church". No var eg vel endeleg kome fram dit eg skulle? Men kor var det runde tårnet eg skulle sjå? Her var det opplagt noko som ikkje stemte... Og ganske rett. Dette var ei lita katolsk kyrkje, og ikkje ein stor, prangande katedral. Men den var open, og eg gjekk inn og såg.

St Canices Church - denne er katolsk.

Eg var overraska over at kyrkja hadde eit enkelt interiør. 

St Canice var ein irsk pater på 500-talet.

Grunnen til at det er to kyrkjer/ katedralar i Kilkenny som er oppkalt etter Canice, er fordi byen er oppkalt etter Canice, som opprinneleg heitte Cainnech. Kilkenny er på irsk (gælisk) "Cill Channigh", som betyr "kyrkja til Cainnech". Dette området var eitt av dei siste som konverterte til kristendommen i Irland, men dei overgav seg då St Canice kom til staden på slutten av 500-talet. Han bygde den første kyrkja i byen på dei same tuftene kor St Canices Cathedral står.
Kjelde: Wikipedia (engelsk).

Så gjekk eg vidare - og endeleg kom eg fram til St Canices Cathedral. Eg hadde med meg all bagasja, var sliten og lei av å bere, og fekk heldigvis sette att bagasja mens eg var turist i kyrkja og tårnet.

Kilkenny Cathedral, som katedralen og heiter, tilhøyrer Church of Ireland. Katedralen er bygd på 1200-talet oppå restar etter tidlegare kyrkjer, og er den andre største i Irland - berre St Patrick Cathedral er større.

Rundtårnet ved sidan av katedralen er rundt 30 meter høgt (100 fot), og vart bygd på 800-talet. Opprinneleg fantes det rundt 120 slike tårn i Irland som var bygde i perioden 800-talet til 1100-talet, men no er det rundt tjue att som er tatt vare på, tre av dei er utanfor Irland. Dette rundtårnet er eitt av tre middelaldertårn som det går an å ta seg opp til toppen i. Ved utgravingar under tårnet i 1846-47, fann dei ut at grunnen under var berre drøye halvmeteren djup. Under der fann dei blant anna skjeletta av det som truleg var ein familie - to born og to vaksne. 

Trappa opp var ekstremt smal og svingate. Etter å ha gått ei liknande trapp i Christ Church Cathedral, kjente eg meg van med slike trapper. Og fleire ville det bli seinare.

(Kjelder: kyrkja si nettside, Visit Kilkennys nesttside, Discover Ireland, Wikipedia)

Ganske trongt å ta seg opp og ned her.                     

Då eg kom opp, vart eg slått av ei utruleg flott utsikt. Eg var veldig heldig med veret. Det var overskya, men det var fullt mogleg å sjå i lang, lang lei utover Kilkenny County.

Her kjem ein del bilde som viser utsikta i alle slags retningar.

Brua til venstre heiter Green's Bridge og er frå 1765, kyrkja til høgre er St Francis Abbey frå ca 1250.

Kyrkja nærmast er Black Abbey, den bak er St Mary's Catholic Cathedral.

St Mary's Cathedral og Black Abbey på litt nærare hald.

Rett fram er Kilkenny Castle. Like foran til høgre er St Mary's Church frå 1205.

Endelaust langt med flatt landskap i Irland. I det fjerne kan ein skimte ein topp som truleg er nokre hundre meter høg.

I feel HAPPY in Kilkenny :) Hit vil eg tilbake ein annan gong!

Det tretti meter høge Round Tower.

Katedralen ser staseleg utanifrå, men la oss gå inn og sjå.

Delar av gulvet i kyrkja.

 

Orgelet er frå midten av 1800-talet.

 Også i denne katedralen er det mange slike minnetavler - "memorials".

Grava til ein av biskopane.

 I dei anglikanske kyrkjene finn ein ofte små kapell i katedralen.


Framme i koret er det 3 x 3 sett av slike vindauge med glasmåleri.
Legg merke til flisene i gulvet, som representerer dei fire provinsane i Irland.

Framste del av koret.


 Sett andre vegen - ned mot der kyrkjelyden sitt. Legg merke til fellestrekka
katedralen har med Nidarosdomen i utforminga på portalane/ bogene.

 Ein gullfugl sett framanifå. Men kva skjuler seg når ein går bak?

 Skrifta.

 Fint å vere i katedralen og tenne lys for dei ein saknar.

Neste glimt i bloggen blir frå besøket på Kilkenny Castle.