Bursdagsmat på menyen

Eg lovte for ei stund sidan å bringe menyen for feiringa av dagane våre her i heimen. Det fine med bursdagsfeiring er at ein kan fråtse litt i matvegen!

Eg likar godt å prøve ut ymse oppskrifter eg finn på ymse bloggar. På min eigen bursdag prøvde eg ut ei fiskesuppe frå Trines Matblogg (det er favorittbloggen min :) ). Oppskrifta på suppa er slik:

400 gram torsk (eg brukte torskeloins eg skar opp i høvelege bitar)
1 liten lauk grovskoren
1/2 raud chili oppskoren (og fjerna frøa inni)
2 gulrøter oppskoren i bitar
2-4 fedd kvitlauk finskoren
1 bit sellerirot i bitar
1 ss tomatpure
1 boks hakka tomatar
7 dl vatn
1 terning buljong (fisk- eller grønsakbuljong)
salt og pepper
frisk dill
aioli
rista brød (eg bakte foccacia i staden)

Skjær opp lauken og steik den i ei panne. Ha etter kvart oppi chili, gulrøter, kvitlauk og sellerirot ferdig opphakka i steikepanna og fres det, men pass på så det ikkje blir brent. Tilsett tomatpureen og la den stå og godgjere seg i panna eit par minutt. Ha oppi hakka tomatar, vatn og buljong. La suppa koke til grønnsakene er så vidt møre - det bør være litt tyggemotstand i gulrotbitane, og smak til med salt og peppar til slutt. Strø frisk dill oppå suppa før ho serverast.

Aioli/ heimlaga majones

1 eggeplomme
ca 1 ts sennep (eg brukte ein grov type)
1 dl smaksnøytral olje
1 fedd kvitlauk opphakka
salt og peppar
litt nypressa sitronsaft
evt litt vatn

Det er svært viktig at alle ingrediensane har romtemperatur! La dei stå ein time eller to framme på kjøkkenbenken før du startar å lage aiolien. Det kan vere smart å skille plomma frå kvita først som sist.
Ha eggeplomma og sennepen (eller kvitlauken viss det skal bli aioli) i ei bolle og rør det saman. Tilsett olja i bolla medan du visper heile tida. Ha samstundes oppi sitronsafta og og rør vidare. Vatn er meininga å bruke om majonesen blir for tjukk.
Eg bakte foccacia som vi smurde aiolien på. Det smake utruleg godt!

Til dessert laga eg ein kjempe-kjempegod dessert som var ostekaker med oreo og nutella (Oppskrift funnen på www.sivbakerogsteiker.com).

12 oreokjeks
3 ss smør
1 pk (200 gram) Philadelpiaost
4 toppa ss Nutella (heimlaga)
1 ts vaniljesukker
2,5 dl fløte

Til dekor:
* Krem                                * Rista hasselnøtter utan skal                  * Hakka sjokolade

Tak fram dei dessertskålene du skal servere desserten i. Hakk først kjeksen i smular i ei kjøkkenmaskin/ blender. Bland kjeksen med smelta smør, og ha omlag ei skei med blandinga i kvart dessertglas. Sett det til avkjøling i kjøleskåpen så lenge.
Bland sjokopålegg og ost saman med vaniljesukker i ei kjøkkenmaskin. Når det er godt blanda saman, hellast litt og litt fløte oppi og blandast saman med resten. Må piskast til det blir ein god og luftig krem. Fordel kremen i porsjonsglasa, kan gjerne bruke sprøytepose (sjølv om det er litt griseri og, synest no eg). La desserten stå til avkjøling nokre timar til, før du har på litt krem på toppen med sjokolade og rista nøtter. Nammings :)

NB! Sjokoladekremen kan byttast ut med revet skal av sitron, eit par teskeier sitronsaft og omlag 2 dl bringebær som lagast til på same måten :)

Det er meir mellom himmel og jord...

Eg trur ikkje på det paranormale, trur ikkje på eit liv på Mars, og har heller ingen sjette sans, men...

Tidleg i august i år la eg ut ei melding på facebook om at eg hadde sett ein meteoritt, og i tilfelle ingen trudde meg, visste eg at eg hadde ein som kunne stadfeste det for meg, som såg det samme som meg. Det var ei fin sommarnatt vi satt på trappa på Hoemsetra, og medan vi satt der og prata, såg vi i kanskje to sekund ein meteoritt over Vikesaksa. Eg må seie eg vart ein augenblink betatt av å ha sett dette fenomenet frå verdsrommet, eller kor no meteorittane held til og blir danna.

Eg tenkte sjølvsagt ikkje på det der og da, eg er jo ikkje synsk, men kunne denne meteoritten over Vikesaksa ha vore ei slags forvarsling om at det kom til å skje noko der ved Vikesaksa? Eller var det berre tilfeldig at det var akkurat der han for forbi?
Sikkert eit merkeleg spørsmål, vil nokon meine, men eg tek det ikkje heilt ut av ingen ting heller. Familien min har nemleg opplevd noko liknande ein gong, og korleis kan ein forklare naturvitskapleg ei hending som er utanfor det naturvitskapleg sannsynlege?

Hendinga var som følgjer:
23.desember 1987 utpå ettermiddagen - Hoemsetra - heile familien på fem satt benka rundt kjøkkenbordet og gledde seg på julehøgtida. Vi snakka om alt og ingen ting - ute var det ein mild, fin desemberdag, det var mange plussgrader, og det var heller ikkje snø. Medan vi satt der og snakka og åt, tok - rett og slett heilt ut av det blå - ein snøball som plutseleg kom rett på vindauget ved bordet merksemda vår. Kor kunne snøballen komme frå? Ikkje var det snø på garden, og ikkje var det andre mennesker enn oss der heller. Endå så mange år etter, lurer vi fortsatt på kor snøballen kom til vindauget.
Vi tenkte ikkje meir på snøballen, og la ikkje noko meir paranormal betyding i den heller. Men neste dag, juleaftan, døydde mamma si mor. Mamma har fleire gonger undra seg på om snøballen var eit slags forvarsel om dette.
Nokre få år før det hadde ho og pappa saman med eit par andre sett noko dei meinte på kunne vere ein ufo. Akkurat det vil eg ikkje ta stilling til (litt søkt i hovudet mitt...), men eg trur ikkje det er området ved Eikesdalsvatnet som dreg til seg meir paranormale fenomen enn ein kan finne andre plassar. - For det må vel ha noko med ei elektrisk/ elektronisk utstråling eller tildraging å gjere, vel? (Og her vil eg helst ikkje ha ei lang utreiing frå nokon om dette, for eg har verkeleg ingen naturvitskapleg peiling, og er ikkje spesielt oppteken av det heller!)

Eg har ikkje studert dette vitskapleg, og det kjem eg nok ikkje til å gjere heller. I mi enkle tru er eg fortsatt i tvil om verda vart laga ved eit sokalla "big bang", evolusjonelle endringar gjennom tusenvis/ millionvis av år eller gjennom historia om lys som blei til og jord og himmel som vart skilte frå kvarandre. Eg har aldri greidd å slå meg til ro med at jorda har utvikla seg gjennom millionar av år - og endå ser eg ikkje på meg sjølv som verken fundamentalistisk eller konservativ. Men eg har tenkt mykje på det, men eg "still haven't found what I am looking for," - for å seie det slik!

Det er heller ikkje ut av ingen ting eg skriv om det i kveld, for eg fekk nokre nye tankar då Prins og eg var ute og gjekk tur. Då vi hadde kommen frå Leikvin og opp på fylkesvegen, stoppa eg for å studere ei stjerne litt nærmare. Eg var usikker på om det var ei stjerne, eller om det kunne vere ei lykt av nokre seine kveldsvandrarar i ei fjellside. Og akkurat medan stjerna blinka litt ubestemt til meg, fekk eg auge på eit raudt ljos i mellom meg og fjellsida i sør som blinka eit par-tre korte raude blink til meg før ljoset vart borte. Eg såg det ikkje igjen, men eg kan ikkje forklare kva det var som blinka til meg, men sidan eg ikkje er heilt komfortabel med slike lysfenomen, skunda eg meg å gå vidare. Eg rakk å sjå noko som kunne vere eit stjerneskot før eg var koma heim.
Eg berre fekk mange tankar rundt dette på kveldsturen, men som eg skreiv lenger opp: Eg har ei enkel tru - og i den trur eg ikkje det er rom for det som ligg innanfor dette som eg har tatt opp her. Jau, eg vil gjerne vite kva det raude, blinkande ljoset var, men eg må nok slå meg til ro med at det ikkje kan bli forklart. Og det er greit, for eg lever godt utan å få vite noko meir om det. Men eg har funne ut at ein kan godt kalle det blinkande raude ljoset for HUFO! Det står for Heilt Uidentifisert Flygande Objekt!
Men som dei seier i dei rojale kretsar og: Det er meir mellom himmel og jord enn nokon annan plass!

Elskede, eg ser deg

Elskede, eg ser deg

Når du sørgjer og saknar

Eg høyrer deg

Når du med røysta di

lar fortvilinga 

komme fram i dagen

med ditt sarte rop

Og når eg kysser kinnet ditt,

kjenner eg smaken 

av dine salte tårer

Eg kan berre

ta i rundt deg

og stryke deg over 

det unge, mjuke kinnet ditt

Elskede - morshjartet mitt

føler sorgen og saknet ditt

- og det blir mitt eige.