Turblogg: Denne turen gjer eg gjerne igjen og igjen... I eit rike av fossar

Denne vakre turen har eg fortalt om tidlegare, men turen rundt alle fossane øvst i Sunndal er så vakker, at eg berre må fortelle igjen (og eg gjer det sikkert igjen!)!

(NB! Åtvaring: Når ein er på ein superfin venninnetur, blir det kanskje litt mange sjølviar og slikt....)

Eg kjenner meg veldig heldig som får vere turselskap med Anisa. Vi har gjort fleire turar saman som eg har fortalt om tidlegare, og tida går fort når vi er på tur saman.                                                                  Ho hadde aldri vore i Åmotan og gått turen rundt fossane øvst i Sunndal, og no var det endeleg tid for å gjere turen. Gjett om eg gledde meg! Dette ville vere ein tur ho ville like.
Så vi køyrde avgarde til Jenstad, ein av fjellgardane i Sunndal, parkerte der og gjorde oss klare for å starte oppover lia. Før eg drog heimefrå, tok eg i optimismens namn på meg shorts... Då eg parkerte på Jenstad, stod temperaturen i bilen på 8 grader... Langbuksa og ullgenseren var på før vi starta å gå. 

På vandring frå Jenstad til Linndalsfallet

Det er to alternativ for å gå denne turen. Alternativ 1, det vil seie det vi ikkje velte, er ned til Åmotan og opp lia til Lundlia, før ein så går vegen og stien vidare. Alternativ 2, det vil seie det vi gjorde, er stien oppover lia rett frå Jenstad og opp til Mælan, kor ein møter bilvegen på 765 moh.

Ein kan køyre innover i fjellet, men det synes eg er ein ganske lite sjarmerande måte å gjere det på. På parkeringsplassen på Jenstad set ein frå seg bilen, betalar 30 lykkelege kroner via kortbetaling eller vipps, takkar for seg og går. Stien startar faktisk rett ved sidan av parkeringa. Der kan ein starte rett opp lia. Vi fulgte vegen opp til bommen før vi tok stien fatt.

Det er fantastisk godt skilta! Dette skiltet står ved sidan av bommen, og vårt første stopp er Linndalsfallet. Desse 1,3 km brukte vi omlag 45 minutt på. Null stress - berre kos :)

Prins er altså så utruleg glad for å vere på tur med oss - sjølv som den einaste hanen i korga. Det er ein ting eg er verkeleg oppsett på, og det er bandplikta! Prins er alltid festa i magereima på sekken slik at eg har kontroll på han. Eg har sett på Facebook at nokon snakkar om bandplikta for å beskytte fuglane, og det er eg einig i, men i ganske mange av dei skogane eg går i, finst det sau (geiter og krøtter), og ein hund SKAL ALDRI springe rundt utan band. (NB! Min hund har ein fristad, og det er på feriestaden vår. Utanom det har han i praksis ingen fristadar!)

Vakre Linndalsfallet

Denne turen er ikkje ein topptur - den kan knappast kallast fjelltur, for ein stig ikkje over skoggrensa. Men det er i høgste grad ein opplevingstur. Opplevingane står i kø, og det er desse opplevingane som kallar fram den genuine turgleda hos meg.

Den første flotte opplevinga ein får når ein går stien opp frå Jenstad, er møtet med Linndalsfallet. Det er eit fantastisk flott fossefall som fødast ut av elva Linndøla som kjem frå inst i Dindalen og renn gjennom Lindalen.

Frå bomstasjonen ovanfor Jenstad er det 1,3 km, og i mitt tempo er det 45 minutt dit.

På vandring gjennom skogen

Så var det tid for å gå vidare. Vi kunne ikkje bli verande ved Linndalsfallet :) Stien går slakt opp gjennom lia, og vi er så vidt borti vegen. Vi følgjer stien vidare til vi kjem att på vegen oppe på Mælan på 765 meter over havet - som eigentleg er turens høgaste punkt. Eg skriv eigentleg, fordi vi skal ei sløyfe opp til Gammelsetra, og den ligg på 807 m.o.h. i følgje ut.nos kart.

Vi tar i retning Gammelsetra langs vegen, og litt lengre nede i lia ser vi den flotte brua over Linndøla - som mange nok har sett på bilde på t.d. Instagram.

Gammelsetra turisthytte

Gammelsetra er eit nydeleg setertun, og du kan lese meir om setra i denne lenka. Eg har skrive om besøk på setra tidlegare, og vil absolutt oppfordre til å ta den ekstra kilometeren frå stien for å nyte nista på det store langbordet utanfor hytta. 

Det var imidlertid ein ting eg merka meg: Det står på lenka frå ut.no at hytta er opa, men då vi var der, var alt låst, så mest truleg må ein ha DNT-nøkkel i tillegg til å ha booka inn på rom der.

Men det fine med Gammelsetra er at det er eit langt bord utanfor hytta ein kan ta matpausa ved. Utanfor gjerdet spring det sauar - derfor er det viktig å hugse å lukke porten etter seg!

Frå Gammelsetra er det fleire ruter - over fjellet til Gjøra, innover Linndalen eller den vegen vi skal gå tilbake igjen for å komme på stien.

I dette blogginnlegget kan du lese meir om å ha Gammelsetra som utgangspunkt for tur :)

Brua over Linndøla

Når du finn tilbake på stien etter å ha besøkt Gammelsetra, kjem du ned til den flotte brua over Linndøla. Den er verkeleg prektig.

På andre sida av brua, kan ein gå litt oppover mot lia for å komme inn på vegen eller ein kan ta stien vidare. Eg har aldri gått langs vegen der, men når ein gjer det, kjem ein til krysset kor ein tar av mot Middagshjellan (der har eg vore med på traktorsafari ein gong). Frå Middagshjellan kan ein gå innover Skirådalen dei mesta 15 km til Loennechenbua, som er den høgast liggande hytta i KNTs rutenett og det er også den minste. 

Tilbake til vår tur, tok vi stien vidare i retning Lundlia. Etter kvart kjem ein inn på vegen igjen, skjønt veg og veg...Slettes ingen autostrada, men ein veldig koseleg skogsveg. 

Lundlia - på raskt besøk hos Keiko og Helge Dragseth

Så kom vi endeleg fram til Lundlia - langt på ettermiddag. Eg hadde tidlegare på dagen sjekka om Keiko og Helge var heime, og det var dei.

Vi tok ei ny nistepause der og ein triveleg prat før det var tid for å starte på turen ned Lundlibakken. Endå hadde vi ei oppleving til å få med oss, nemleg Svøufallet. Men først måtte vi helse på sauane og ikkje minst ekteparet på garden.

Det må nemnast at turiststien ikkje går rett gjennom tunet deira, men på nedsida av garden, langs den flotte steingarden. Med min eigen oppvekst på ein aude gard langt frå folk, er det nok ikkje uventa at eg kjenner meg mesta i slekt med ekteparet der.

På Lundlia har dei om vinteren berre tilgang på å ta seg fram med snøscooter. Utpå våren ein gong, tiner vegen fram og dei kan flytte bilen frå parkeringa på Jenstad og heim til Lundlia.

Midt i Lundlibakken ligg det restar etter det vesle bruket som låg der på slutten av 1800-talet. Ole Johnsen Lundli, som vart fødd der i 1873, før familien flytta nærmare Gjøra, vart til slutt senator i South Dakota. Det er ganske utruleg at ein kan kome frå vesle Gjøra og bli ein amerikansk delstats viktigaste mann.

Åmotan

Då vi starta turen frå Jenstad om føremiddagen, kunne vi høyre fossesus lenge. Det var ei blanding av lyden av Svøu og av Reppfallet, som startar inne i Reppdalen. Meir om den fossen til slutt.

Synet av Svøu har vi på fleire plassar på heile turen rundt, men når vi kjem ned Lundlibakken, nærmar vi oss steg for steg den flotte fossen. Den som køyrer opp mot Grødalen, passerer toppen av fallet i den skarpe svingen og kan sjå på fossen på nært hald der. Eg synest at det å komme ned mot fossen og komme tett på han der, er meir mektig.

Anisa var for første gong i Åmotan, og etter gliset å døme, blir det ikkje den siste.

Der elva Grøvu gjer ein sving, ligg brua som går over til stien mot Svisdal.

Nyter dei siste restane av ettermiddagssol ved Svøu.

Tilbake på Jenstad

Oppe på bakkekanten ovanfor Åmotan, er vi tilbake på Jenstad. Svøu ligg i ryggen på oss og husa på Jenstad ligg foran oss. På høgre handa kjem den siste fossen fram, nemleg Reppa. Det er den elva ein går over like før vi kom til Lundlia.

På denne rundturen i fossane sitt rike, har vi sett eller gått forbi fire fossar og elver. Like nedanfor kanten på Jenstad møtast Reppa og Linndøla, før dei nokre hundre meter lenger ned treff Grøvu og Svøu. Åmotan betyr "der elvane møtast", og det er verkeleg eit unikt elvemøte rett nedanfor Jenstad. Apropos elvemøte: eg har enno ikkje gløymd at eg ikkje visste kva Åmot betydde på ei geografiprøve i barneskolen... Men då hadde eg aldri vore øvst i Sunndal og sett det i praksis. Har du sett det, gløymer du det ikkje.

Reppfallet

Fleire blogginnlegg om denne turen:

Rundturen Jenstad - Gammelsetra - Lundlia - Åmotan

Rundturen Jenstad - Åmotan - Lundlia - Jenstad

Turblogg: Hælfjellet - Sunndals enklaste topptur!

I dag skal eg fortelje om det som vel må vere den lettaste toppturen i Sunndal, nemleg opp til Hælfjellet. Mindre enn 400 høgdemeter i flott terreng! Dette bør bli Stikk ut-tur neste år!

Litt i beit for ein grei tur å ta - og valet mellom ein litt lang tur og ein kortare topptur - hamna ungane og eg på tur til Hælfjellet.

Hælfjellet ligg i Grødalen som eit fyrtårn. Når du køyrer oppover frå Svisdal, har du fjellet på venstre hand. Fjellet er 1197 m høgt, og turen opp startar på omlag 800 moh.

Eit ganske dårleg skjermbilde av kartet, men starten går frå Hafsåshjellen.

Det er ganske greit å parkere der stien startar. Når du får masta på venstrehanda di, er det lommer å parkere i ved vegen.

Stien opp er ikkje merka, men den er heilt tydeleg heile vegen, og det er omtrent uråd å gå feil.

Du går vidare forbi masta på Hafsåsen. Hælfjellet ligg i bakgrunnen.

Stien oppover går opp gjennom lia. I sommer er det tørt og fint, og ein kan godt gå i joggesko. Eg tippar mange berre joggar fort opp og fort ned att. Eg er jo ikkje der da...
Ein skal ikkje så langt opp før utsikta betalar seg heller, og det er jo noko av det likaste med slike toppturar. Det skal vere ein premie for turen, og utsikt er ein bra premie :)

Utsikt innover Grødalen omtrent ved skogsbeltet.

Lett og fin sti oppover.

Det aller beste med turen var eigentleg at ein mesta plutseleg var framme. Eg brukte i mi fart rundt 1 t 15 minutt opp frå bilen.

Denne varden passerer vi på veg oppover.

Oppe på toppen er det to vardar. Dette var den første vi kom til, og er den som gir finast utsikt mot Gjøra, Jenstad og Lundlia. Her er det perfekt for å sitje ned og nyte utsikta og ein kopp kaffe. Eg vil faktisk seie at dette er nær sagt ei perfekt kaffeutsikt :)

Ikkje minst er det og ein fin varde å klive litt på.

Du kan lese om turar i Grødalen på Grødalen hytteeigarlags nettsider.

Med høgda på varden og Aleksanders høgd, vart plutseleg toppen over 1200 meter :)

Som nemnt er eg opptatt av utsikt - det å få utsyn og vidsyn. Frå varden på Hælfjellet kan ein og få eit nytt syn. Til dømes har eg ikkje vore innover Linndalen og lurt litt på korleis det ser ut. Men no ser eg jo den i det fjerne ovanfor Linndølfallet - som er ein av dei finaste fossane eg har sett.
Litt til høgre for Linndøla ser ein Middagshjellen. Det er det høgastliggande området i Sunndal som har dyrka mark. Der var eg i fjor, for det går traktorsafariturar opp dit frå Jenstad. Det kan du lese meir om på Visit Waterfalls nettsider.
Jenstad er den garden ein ser rett fram på andre sida. Garden er eit flott utgangspunkt for rundturen Jenstad - Åmotan - Lundlia - Jenstad. Den turen gjekk eg i juni, og fortalte om han i dette blogginnlegget. Det er verkeleg ein flott tur å ta! Lundlia er garden du ser rett under dyrkamarka på Middagshjellen. Det er ei opa glenne i skogen.
Garden som ligg nærmast i bildet er Svisdal. Du kan gå opp lia til Svisdal frå Åmotan.

Ved foten til Grødalen.

Svisdal og Jenstad er zooma inn. Ein ser bomvegen som smyg seg opp lia.

Jenstad og Linndøla. Bak Linndøla startar Linndalen.

Lundlia i framkant og Middagshjellen bak/ ovanfor.

Frå den første varden gjekk vi vidare til den andre varden, og den står bardunert fast. Det er der turboka ligg. Her har ein bedre utsikt innover Grødalen.

Her ser du turboka ligg - passeleg våt og trasig. Det skulle vore postkasse her.

Sjølvsagt signerte vi at vi hadde vore der.

Når eg får med meg ungane på slike turar, er jo håpet at dei skal bli meir turinteresserte på sikt - og bli meir sjølv-gåande ute i naturen. Men iallfall er eg veldig glad for at dei har med seg søsken-kjærleiken på tur :) Det gjer mammahjartet veldig glad rett og slett.

Eg lurer litt på kva fjell som er heilt i bakgrunnen på bildet under. Kan det vere Trolla, Hoåsnebba, og Såtbakkollen? Kjempekjekt om nokon legg at ein kommentar på bloggen her eller på Facebook om dette.
I framgrunnen ligg Storvatnet og Vangshaugen, som og er eit godt utgangspunkt for mange turar. Om ikkje anna kan ein og køyre seg ein sommartur til Vangshaugen og ete middag eller drikke kaffe på den fine, erverdige turistforeiningshytta.

På veg ned att fann vi ei bjørk som hadde perfekt plass til rumpa for ein kvil.

Sjelefred å gå på slike stiar.

Der oppe var vi, og det var verkeleg ein flott og enkel tur! Skal du bli toppturentusiast, kan du begynne her!