Turblogg: Takk for i år, kjære Stikk ut!

Så stod eg igjen der eg stod nøyaktig eit halvår tidlegare og gjorde første innsjekk i årets stikk ut-sesong! Den første skal bli den siste, og den siste skal bli den første, heiter det i skrifta. Tusen takk, Stikk ut, for gode turopplevingar dette halvåret <3

Posten på Leikvin på Grøa rundt kl. 23 31.oktober. Siste innsjekk i stikk ut-sesongen 2016.

Eg fekk meg eit realt sjokk då eg svært nøgd gjorde første innsjekken på Leikvin her på Grøa. Kl. 00.10 natt til 1.mai var det fleire som allereie hadde vore supereffektive, og hadde både sju og åtte innsjekkingar...
Jaja, no skal eg ikkje dvele med dei som lot stikk ut gå til hovudet, for til meg var det viktigast at den gjekk i beina :) Og tenk om eg hadde visst kor bra sesong det skulle bli! Visst prøvde eg å konkurrere med andre, men til sjuande og sist var det meg sjølv eg konkurrerte mest med.
Derfor er det no på tide å ta ei oppsummering av Ingunns favorittstikkutturar i år. Og for å oppsummere sesongen generelt:

FOR EIN SESONG!

Så bra at eg ikkje visste på førehand om alle dei fine turane eg skulle gjere i løpet av dette halvåret! Eg begynte strategisk med flest grøne turar supplert med nokre blå, så det var først langt uti juli eg begynte med dei raude: Legg ikkje ut på langtur utan trening. Og eg fekk rett og slett heilt dilla på å overgå med sjølv... Totalt vart det seks stikk ut-turar og ein anna tur over 1000 meter (då reknar eg ikkje Håkodalsvatnet, sidan turen har ei stigning på omlag 300 høgdemeter), tre turar på 8-900 meter, og ein haug med turar til toppar som er lågare. Totalt vart det 79 forskjellige turar og 137 innsjekkingar - det vart ein 218.plass, så det var litt dårlegare enn målet.
Det er mange turar som burde vere på lista, men dette er eit strengt utval av dei turane som gjorde meg mest glad og yr av begeistring :)

Dette er resultatet av Ingunns uhøgtidelege kåring av dei likaste stikk ut-postane:

9. Hufatet (Tingvoll)
Den turen var eigentleg hard, er litt overraska over at han er merka blå, for han er tidvis ganske bratt. Men turen vart ei utruleg oppleving med nydeleg solnedgang bak Reinsfjellet. Eg skreiv om turen i bloggen i september.

Anne Grete har eg hatt fleire fine turar med dei siste månadane, men Hufatet var den første turen vi hadde saman.

Hufatet var ei flott oppleving ein vakker augustkveld!

8. Myrsetvarden (Nesset)
Myrsetvarden er ein heilt kurant tur å ta. Eg gjekk turen ein gong i fjor, og gjekk han igjen i slutten av juni, og tenkte at det er ein fin kveldstur å ta. Eg brukar omlag ein time opp dit. Men den kveldsturen bror min og eg hadde kvelden før eg skulle bli tindebestigar (altså på Blåfjellet), var ein real "højdare". Ein fantastisk solnedgang bak Reinsfjellet er eit herleg minne å ta vare på gjennom vinteren. Den turen omtala eg i same teksten som eg skreiv om turen til Blåfjellet.

Myrsetvarden rundt kl. 22.30-22.45 ein julikveld.

7. Svartvassbu (Nesset)
Tenk at eg som har vakse opp ved Eikesdalsvatnet ikkje hadde vore meir enn ein gong før på Svartvassbu - som i praksis ligg like borti sneia! Og det var meir enn 30 år sida den turen vi svinga innom der på veg frå Hoemsbu til Øverås. Turen vart ei fantastisk oppleving! Ikkje så rart med det fine veret som var i haustferien. Dette blir opplagt ikkje siste gongen eg fer innom Svartvassbu! Her bringer eg eitt bilde frå turen, men du finn fleire bilde i dette blogginnlegget.

På veg heim att frå Svartvassbu.

6. Kongelhjellan (Sunndal)
I "Sommeråpent" på NRK TV i sommar reklamerte eg for turen til Kongelhjellan. Den er ein utruleg høveleg treningstur som eg meir enn gjerne tar. Og utsikta ein har nedover dalen - like til sjøen 15 km lenger nede - er formidabel!
Her er linken til Sommeråpent 29.juli. Og her er linken til måneskinsturen eg fortalte om i innslaget på tv.

5. Gammelsetra/ Storklauva, Julsundet (Julsundmarka) (Aukra)
Grunnen til at desse to turane hamnar så høgt opp på lista, er rett og slett fordi den turen gav meg ein slik godfølelse som eg tok med meg gjennom resten av tursesongen. Mens eg gjekk der mutters åleine utan heilt å vite om eg var på rett stad, kjente eg kort og godt på ei turglede som kom innanifrå. Derfor må rett og slett denne turen, og hadde eg hatt god tid, hadde eg kunne gjort fleire turar samtidig, vere med på lista.
Den turen fortalte eg om i dette blogginnlegget.

4. Strengen (Surnadal)
Endå ein tur der eg kjente på ei ekstrem indre turglede! Ein tur ungar greier like godt som vaksne, og ei utruleg utsikt møter ein på toppen. Kjempetur som hunden min, Prins, og eg hadde saman ein fin haustdag i september. Les meir om turen til Strengen i dette blogginnlegget.

Utsikt frå Strengen på Kvanne i Surnadal mot fjella i Sunndal og Nesset.

3. Flånebba/ Smisetnebba (Sunndal/Tingvoll)
Desse to nabotoppane må dele plassen. To kjempefine turar til fjella kor grensa mellom Sunndal og Tingvoll ligg. Utsikt i mils omkrets og ei solid dose utfordring og oppleving! Ein kan gå til begge toppane på same turen, men det fekk ikkje eg gjort. Men neste år :)
Les meir om turen til Flånebba i dette blogginnlegget.

Flånebba: Første skikkelege toppturen - ein tur på omlag 1050 - 1100 høgdemeter.

På toppen av Smisetnebba.

Overgangen til Flånebba sett frå Smisetnebba.

2. Grønnfjellet/ Skåla (Nesset)
Lista er fylt opp med turar frå heimkommunen min, Nesset. Det får stå si prøve, for eg har verkeleg oppdaga Nesset som turarena i år! Grønfjellet/Skåla var ein slik tur eg verkeleg oppdaga, og som eg garantert skal gå fleire gonger -  både sommar og vinter. Eg skreiv om turen i dette blogginnlegget.

1. Bjørnsund
Dette var ein tur som var heilt annleis dei andre turane eg tok. Ikkje så rart at eg frå innlandet opplever det slik. Det var første gongen min ut til dette nedlagte fiskeværet på Romsdalskysten, men det blir iallfall ikkje siste. Neste år håpar eg og å ta turen ut til postane i Sandøy kommune. Eg fortel meir utfyllande om bjørnsundturen i dette blogginnlegget.

Nordre Bjørnsund sett frå fyret kor stikk ut-posten var.

Og vinnaren er: Bjørnsund! Eit fantastisk flott turmål - dette var dagen for å vere kortreist turist.

31.oktober kl. 23. Siste innsjekk i årets stikk ut-sesong der eg starta eit halvt år før:
Leikvin museum i Sunndal. Tusen takk for følget, kjære Stikk ut <3

Denne artige oppsummeringa fann eg på stikk ut-sida på Facebook. Det var som eg skulle sagt det sjølv!

Turblogg: Det er lov å bruke fjellvettet!

I dag vakna eg til nyheita om at utanlandske turgåarar måtte bergast ned frå den norske fjellheimen - igjen. No er det tid for å setje fokus på fjellvettreglane!

Oftast er det best å veclge turdag på godversdagar kor ein kan sjå heimover, slik som frå Hufatet i Tingvoll.

Eigentleg er eg ein stad mellom ganske og rimeleg godt fornøgd med talet på turar eg fekk gjort i sommar. Dei siste vekene var eg mesta på tur kontinuerleg, men det var fordi eg visste at når skulen kom i gang igjen, ville det bli minimalt med tid. No framover må eg fokusere på kvalitet i staden for kvantitet.

På desse turane har eg hatt god tid på å tenke på ymse, mellom anna fjellvettreglane. Det er ganske mykje fokus på desse reglane i forbinding med påskeutfarten. Eg trur det er viktig at dei blir snakka om på sommarstid og. Dei stadige nyheitene om bergingsaksjonar i fjellet kan tyde på akkurat det. Det er klart det er eit problem når det er så mange bergingsaksjonar ved populære Trolltunga på Vestlandet at dei som skal berge dei forkomne turistane, er heilt utslitne og dermed ikkje har kapasitet til å stille opp. (Oppsummering i denne artikkelen frå Bergensavisen)

Var glad for at eg hadde med meg regnklede på denne turen, men eg sakna lue og vottar faktisk.

Ein av turane eg hadde i sommar, var på ein skikkeleg gråversdag i Kristiansund. Ikkje så all verdens lang og ikkje så all verdens tung, men eg var ikkje kjend der eg gjekk, og det kom ei solid dose med regn mens eg gjekk. Då var eg glad eg hadde utrusta meg mot uvèr - sjølv om det var ein kort tur. Då skulle eg berre opp på rundt 350 meter, men endå viktigare er det sjølvsagt jo lenger opp i høgda ein skal. Ein av dei som driv med guiding inn til Trolltunga, fortel i nemnte avisartikkel at mangel på utstyr og rette klede og skotøy som er ein viktig grunn til at dei treng hjelp av Raudekrossen.

Ein ting eg har verdsatt ved å gå på alle turane eg har gjort, er at eg begynner å bli trygg på kva turar eg kan gjere åleine. Det gjeld sjølvsagt dei grøne turane, som er ganske lette og oftast høveleg korte. Men det gjeld og dei blå turane. Dei fleste av dei har eg gått åleine, fordi eg ikkje hadde nokon som ville eller kunne bli med, men og fordi det har gitt meg ei god kjensle å vite at dei turane fiksar eg. Det gir ei eiga fridomskjensle å kunne ta slike turar åleine.

Turen til Hufatet i Tingvoll er blå, og eg kunna gått han åleine, men å dele turgleda med fleire gir ei ekstra god kjensle :)

Ein viktig ting for at ein skal kunne gjere det, er å gå dei turane som er godt merka. Det er lett å tenke at det går som oftast bra, men å gå i ukjent terreng på dårleg merka sti, har ei viss fare med seg. Eg tenker til dømes på turen eg gjorde til Kjerkjeberget i Tingvoll - ikkje ein veldig lang tur, og oftast seier det seg sjølv kor ein skal, men eg var ikkje komfortabel med at turen var så dårleg merka. Og no skal det seiast, at det er stor forskjell på den erfaringa med turar eg hadde då eg gjekk den turen versus det eg har no. Erfaring, kunnskap og sjølvtillitt byggast godt på dei turane ein går.

Tenk å møte på denne informasjonen etter å ha gått ei lang li oppover utan vasstilgang! Bonus på veg mot Smisetnebba.

God tilrettelegging for turgåing på veg mot Breilia i Kristiansund.

Fjellvettreglane seier at ein ikkje skal gå åleine, og det er ein regel eg synes folk burde ta meir omsyn til. Sjølv om ein er ein erfaren turgåar, kan det skje uhell. Det å kome vekk i fjellet og ikkje bli funnen, er noko eg har tenkt mykje på - mellom anna fordi vi har opplevd det i familien.

Den regelen eg trur ganske mange gløymer, er om dei i det heile tatt er i stand til å ta dei turane dei legg ut på. Den aller største turgleda i sommar fekk eg på dei turane eg hadde som var både lange og bratte. Tenk å bestige Flånebba og Smisetnebba - begge på rundt 1150 - 1200 meter høge - og vite at eg gjorde det fordi eg hadde trent og hatt det som mål!
No skal rett vere rett: Om du vil nå ein topp som er litt krevande, men ikkje for krevande, så er det nettopp dei toppane ein bør gå til. Det er toppar som er lett tilgjengelege for nær sagt alle - men ein må ha motivasjon og lyst til å gjere det!

For ei godkjensle å ta ny personleg høgderekord: Smisetnebba 1187 meter høg! Tursesongen har vore vellykka!