Du har heilt sikkert ein ting du ville gjere alt du kan for å berge om huset ditt brenn. For oss er det julekrybba. Ho har si heilt spesielle historie, og julehøgtida er ikkje den same utan krybba.
Eg trur det må ha vore første jula vi hadde i nyhuset - i 2009. Runar hadde lyst å gi ungane ei heilt spesiell gåve, men under fordekking av at ho var trylla fram. Det var ein gimmick han hadde med frå gammelhuset. Der hadde vi eit særskilt epletre som trylla fram godteri - og Ingvild trudde glatt på far sin. For oss vaksne gav det mykje humor at ho kunne tru det.
Eg oppfatta aldri Runar som særskilt kristen, men likevel var det viktig for han å lage denne krybba til ungane. Han hadde materiale igjen etter husbygginga, snekra i hop krybba, og fryda seg over sitt hemmelege prosjekt. Halm vart skaffa fram, bomull kjøpt inn, og inventaret vart bestilt frå ein nettbutikk. Spenninga var om det rakk fram til adventstida starta, og det gjorde det.
Så tok vi med oss krybba som ein sjølvsagt del av julepynten - fortsatt fordekt som noko pappaen hadde trylla fram. Ungane elska pappaen sine tryllehistorier.
Så døydde pappaen, og då vi tok fram krybba den første jula, for fire år sidan, såg eg på ho med andre auge. Då eg vendte på ho, la eg merke til at han hadde lagt inn teksta på ein julesang på baksida - det hadde eg ikkje lagt merke til før.
 |
| På baksida står teksta til julesongen "I stallen, i krybben". |
Så braut eg Runar sitt trylleformular - og tårene trilla då eg fortalte at det var pappa som hadde laga krybba til familien sin. Eg trur ungane vart veldig overraska, men for meg var det fint å seie at det ikkje var via magisk trylling ho kom til oss, men av rein kjærleik.
For meg er julekrybba ei kjærleiksgåve som eg aldri kan få igjen. Og sjølv om ho kosta mesta ingen ting å lage, er ho det aller mest dyrebare vi har.
 |
| Så senka førjulsfreda seg over stua då krybba var ordna til. |
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar