Turblogg: Terningkast 6 for fottur til Synnåhaugen

No har det vore lenge stille frå bloggen min, og det er på tide å vekke han opp etter ein lang vinterdvale. Det gjer eg med å fortelje om den flotte turen eg gjorde i dag :)

Som nokon kanskje veit, har det siste halvåret vore langt og vanskeleg - først og fremst fordi pappa døydde. No prøver eg å ta meg ut av vinterdvala - sola har trass alt kome på huset mitt - og då må eg starte å fortelje om dei fine turane som ligg rett foran beina på deg - klare til å bli gått.

NB 8. feb: Etter innspel på Facebook, har eg endra tittelen og innhaldet i teksten til det rette namnet på staden, nemleg Synnåhaugen.

I dag fekk eg endeleg moglegheit til å gå turen opp til det som heiter Synnåhaugen. Denne turen står ikkje omtalt i Morotur-appen, og dermed ikkje lett å vite om for den som ikkje er så kjent. Så derfor skal eg fortelje om denne turen.

Og turen startar frå Viklandet Trafostasjon på Viklandet. For å komme dit, må du følgje skiltinga Viklandet på sunndalssida av Øksendalstunnellen. Køyr fire-fem kilometer oppover bakkane til du kjem til det lille skiltet om at trafostasjonen ligg opp til venstre. Køyr oppover til du kjem til bommen og parker på parkeringsplassen der - ikkje køyr gjennom bommen.

Her startar du å gå.

Frå bommen går du oppover mot trafostasjonen, og like før du kjem fram, får du auge på spor i snøen på høgre sida av vegen. Det viser seg å vere ein særdeles velgått sti. Turen er veldig populær, og eg har sett mange bilde som er lagt ut frå turmålet. Stien går rett inn i skogen og tar deg oppover og bortover. For eigen del vil eg seie at eg kjende turgleda kom umiddelbart som eg gjekk :)

Nokre ord om temperaturen: Heime var det rundt -10 grader då eg drog, og eg let Prins få vere heime. Då eg kom fram til parkeringa, var det gått ned til rundt -7 grader, og eg begynte å angre på at eg tok blå og kald-antrekket i staden for gul og kul-antrekket... Eg rekna med det ville bli for varmt. Heldigvis gjekk det over all forventing.

Når snøen er borte, skal det vere ein varde her som viser
at stien opp lia startar her.

Etter nokre minutt er ein på øversida av trafostasjonen, og det
begynner å bli utsikt.

Den lettgåtte og finttrakka stien smyg seg oppover lia - det er berre ein plass som er skikkeleg bratt, elles er det veldig fint terreng. Det er rett og slett merkeleg eg ikkje har gått her før.
Undervegs treff eg fleire kjende, blant anna nokre trivelege eks-nessetgjeldingar, og vi var einige om to ting: For det første er dette ein tur fleire må få vite om (krev frå underteikna: No må turen få plass i morotur.no!). For det andre var vi einige om at dette minner om det vi var vante med heimefrå - turar i skogen på lette stiar. Det er noko eg saknar i Sunndal - det er veldig få skikkelege skogsturar, slik som denne.

Det med sola er jo eit evig tilbakevendande spørsmål, og noko av det viktigaste med turen var å sjå sola. Men slik sola står no, var eg ein halvtime for sein til å få utnytta solskinnet. Så akkurat no enno, bør ein ikkje kome opp til turpunktet seinare enn kl. 12.30, då har ein over ein halvtime att med sol.

Og då er vi over på spørsmålet om kor lang tid ein bruker på å gå opp til Synnåhaugen? Eg i mitt tempo - og då har eg trekt frå alle gongane eg stoppa for å snakke med folk - trur eg brukte rundt 45 minutt frå bilen, eller 35 minutt utan stopp. Det er med andre ord ikkje ein spesielt lang tur, men det er rundt eit par hundre meter stigning.

Eigentleg overraskande lite snø.

Her nærmar eg meg toppen - nokre hundre meter igjen :)

Motsett veg - på veg nedover.

Tenk å kunne gå sola i møte på denne måten <3

Så endeleg kom eg opp til det som er Synnåhaugen. Der er det ei lita hytte og eit fantastisk nybygd "viewpoint" - utsiktspunkt. Det var jo det som gjorde det så kjekt å komme fram til turmålet. Rett etter meg kom det fleire gåande, og av han eine fekk eg vite at utsiktspunktet var bygd sist haust. Eg fekk og vite at om sommaren kan ein sjå stien vidare som går til Grønnsletta (tidlegare stikk ut-mål) og stien opp til Hammartoppen. Av ein annan fekk eg vite at eg var på rundt 500 meters høgd. 

Ein sjølvie må ein sjølvsagt ta - i blå og kald-antrekket :)

Hytta veit eg ingen ting om, men det er eit lite krypinn kor ein kan sitte og spise nista si. Det er ein vedomn og ei lita gassplate i hytta, og ved sidan av døra, er det ved ein kan bruke.

Mange plassar er postkassa avvikla av smittevernomsyn,
men eg synest det er kjekt å skrive seg inn i turboka (og eg 
trur koronaviruset kollapsar i kulda...)

Tatt frå baksida av hytta.

Eit lite glimt inn i hytta.

For å ta ei kort oppsummering om korfor du bør gå denne turen:

- Det er ein veldig fin, lettgått tur i Guds frie natur.

- Enn å gå ein slik fin tur i skogen :) Som han sa, ein av dei eg møtte: Det er jo som å gå på stuegulvet.

- Og den fantastiske utsikta som møter deg når du kjem fram! Og eit veldig fint utsiktspunkt!

- Og mi oppfordring til slutt: Denne turen bør bli heilårs- stikk ut!

Sjekk den utsikta!!! Skikkeleg fin utsikt!

Dette er absolutt ein tur eg vil gjere fleire gonger - både vinter og andre tider av året :)

Mandag kveld på Synnåhaugen. Hovudlykttur dit var supert!