Skråblikk på legebesøket!

I dag måtte eg til legen ein tur - litt akutt. Litt raudleg og hoven på den eine kjaken gjorde at eg trudde eg hadde fått kusma.

Så eg "las meg opp" på kusma før eg for. Var rimeleg sikker på at det var det som feila meg, og at eg dermed måtte ha ei vekes sjukemelding. Eg såg for meg meldinga eg skulle leggje ut på facebookveggen min, og den skulle vere lydande: "No trekk eg meg tilbake til dei indre gemakk ei vekes tid for å pleie kusmaen min! Ønsker om god helbred/ legedom kan signerast her :)"
Så eg var altså førebudd på omtrent det verste då eg for nedover til legen. Ønska om god bedring ville nær sagt velte inn, og endeleg var det nokon som kunne synes litt synd på meg og! Eg har nemleg sett på facebook at når halsen er litt raudleg, ein nys eit par gonger, og kroppen kjennes noko tyngre enn vanleg, så er facebook rette plassen å "få ut gørra!"

Så eg for altså nedover på legesenteret, og der var det tomt på venterommet då eg kom! Då kom den eine legen ut, sikkert for å sjå etter ein pasient, og sidan det var berre oss, slo han av ein prat. Då han fekk auge på den raude veska mi, fekk han store auger og kommenterte sjølvsagt Ferrari-merket på ho! I same slengen fekk eg ei historie om då han hadde vore med i eit fly som braut lydmuren over Ukraina! Uansett trur eg han syntes veska såg staseleg ut.
Så kom legen min ut for å hente meg. Også han fekk med ein gong auge på den raude veska mi med stort Ferrari-symbol. "Fin veske du har," kommenterte han, og eg syntes det var fornøyeleg at legane hadde lagt merke til veska mi! Eller Ferrari-symbolet som det faktisk var! Ironien i det er at eg hadde enno ikkje komen meg fram til legekontoret for å fortelje kva som feila meg...

Tenk at denne veska tok to legar sin merksemd!

Eg syntes det med legane var sopass humoristisk, at eg måtte leggje ut dette biletet på faebook og skrive om det. Det avstadkom ein del humor, og ei lurte på om veska var kjøpt i utlandet... Nei, men eg skulle sjølvsagt ønske det! Sanninga er at ho er kjøpt på det som truleg er Noregs rimelegaste Puma-butikk! Og eg gjorde verkeleg eit scoop!

No var det ikkje kusma som feila meg, så det vart ingen sjukemelding. Det vart dermed heller ingen facebookmelding som kunne sanke inn ein haug med "god bedring-"meldingar. For eg er ikkje sjuk, har berre ei betenning som skal kurerast med pencillin. Det er faktisk ingen ting å tenke på, det er berre litt ubehageleg.
Den som kjenner meg godt, trur eg veit at ingen med litt sår hals eller med ei forkjøling vil få ei god bedring-helsing frå meg. I staden kjem eg med forslag på kva ein kan gjere for å bli frisk fortare. Eg vil ikkje hevde at eg er noko ekspert i smerte og sjukdom, men eg har vel prøvd så mykje at eg synest forkjøling faktisk ikkje er så mykje å sutre over! Som menneske treng vi litt sjukdom og smerte for å herde oss for det som kan komme som er verre.
Eg skal heller gi meg eit slags nyttårsforsett for dette året: Viss eg les eller høyrer om nokon som er sjuk (har ikkje vurdert enno kor sjuk ein skal vere), så skal eg heller prøve å ta kontakt og høyre om det er noko eg kan gjere av praktisk hjelp. Det trur eg er ein langt bedre medisin enn ei god bedring-helsing. Kanskje det kan lette bekymringar som dukkar opp om praktiske gjeremål.
På same måten vonar eg og at nokon vil spørje meg om eg treng hjelp om eg faktisk blir sjuk. Eg skal iallfall love at eg kjem til å bli svært takksam!

Den gode lærar - det er vel eg det!

I adventstida hadde eg min eigen framsnakkingskalender på facebookveggen min. Det stimulerte meg til å gjere det oftare. I dag skal eg framsnakke meg sjølv - og nokså mange andre likesinna!

Det er sunt å øve seg på å framsnakke! At eg gjorde det mesta kvar dag i adventstida gjorde noko med mi eiga bevisstgjering om det å vise andre respekt - sjå andre menneske ein gong til! Somme dagar var det mine eigne venner eg framtala, andre dagar var det viktige ressurspersonar i lokalsamfunnet.

I dag skal eg framsnakke mellom anna meg sjølv - oss lærarane! På veg til jobben som lærar på Tingvoll Vidaregåande Skole i dag, kunne nyheitene melde at leiaren av NHO, Kristin Skogen Lund, meiner at lærarane må få resultatorientert løn - slik som i næringslivet. I valkampen sist haust var det mykje snakk om den gode læraren. Og då er det eg vil spørje: Kven er den gode læraren - den som fortener høgare løn enn dei ikkje fullt så gode? Kva er ein god lærar? Kva for eit barometer og kva for ein parameter skal vi måle på for å finne den gjennomsnittleg gode læraren?

Eg skal visualisere det med ulike historier frå mitt eige liv. Og ja: Eg skal framsnakke særskilt eit par lærarar eg har hatt! Og det er  lærarar som befinn seg i kvar sine endar av lærarskalaen. For kva slags faktorar er det vi tar med når vi ramsar opp kva som gjorde ein særskilt lærar god? Er det han eller ho som gav oss gode karakterar, er det den læraren som greide å halde på arbeidsroa gjennom heile timen? Er det den læraren som greide å omgjere undervisninga til relevant kunnskap? Er det den som ein hadde god kjemi med i skuletida? Er det han eller ho som viste at kvar enkelt elev vart sett og verdsatt? Rett og slett den læraren som utgjorde den lille skilnaden?

16.mai 2001.
Datoen sitt spikra i minnet. Mitt hittil beste minne som lærar. Klasse 10A ved Langveien Ungdomsskole i Kristiansund. Eg hadde hatt klassen i KRL tidleg på vinteren, men vart overflytta til anna undervisning. Både elevane og eg var skuffa. 16.mai 2001 - ein time vikar i KRL i klassen. Dei visste ikkje at eg skulle dukke opp, dei var lystne på å avslutte skuledagen for å feire nasjonaldagen neste dag. Eg kom inn i rommet, og der sitt rundt 25 elevar med store smil og spørsmål om eg skal ha dei igjen - og eg blir møtt med applaus! Eg gløymer det ikkje, for det gjorde eit uutsletteleg inntrykk og sette seg i minnet! Det var deira umiddelbare tilbakemelding på at dei hadde likt undervisninga mi tidlegare i skuleåret, og vonleg at dei likte meg som menneske og.
Sidan har eg sjølvsagt samla meg minner som lærar som dekker heile skalaen frå pluss- til minussida.

Som mor, lærar, samfunnsengasjert og politikar er eg sjølvsagt genuint opptatt av skulen! Som mor er eg opptatt av at mine eigne born skal få med seg god kunnskap og gode minner frå skuletida si - at det blir eit fundament å byggje liva sine på. Som samfunnsmenneske er eg opptatt av skulen som institusjon i lokalsamfunnet. Vi er oss sjølve nærast, og heldigvis var det jo ikkje skulen i mi bygd som var nedlagt! Nedlagte skuler i bygde-Noreg er gjennomgåande eit hinder for vidare lokalsamfunnsutvikling. Som politikar er eg opptatt av at skulane gis gode rammevilkår for drift - både bygningsmessig og i undervisninga. Eg er opptatt av at skulen skal vere navet i lokalsamfunnet! Som lærar er eg opptatt av å kunne tilby kvalitet i undervisninga til elevane mine. Eg er opptatt av at undervisninga skal vere relevant som framtidig kunnskap.

Men kven er den gode lærar? Kva parameter meiner NHO at ein kan måle det på? For vi kan vel ikkje berre måle det i form av det resultatet elevane oppnår på prøver og innleveringar?
Som mor til ein førsteklassing tenker eg at det er den læraren som er den aller viktigaste i eit born sitt liv! Her skal gode arbeidsvanar lærast, gode samarbeidsevner med andre utviklast og dei første tala og bokstavane skal drøvtyggast igjen og igjen! Er det lærarens faglege dugleik eller pjokken min sine gode evner som gjer at læringa hans går langt betre enn eg turde å forestille meg? Eller er det samspelet mellom alle elevane i klassen?
Er det berre gode resultat og karakterar som fortel kven som er den gode læraren? Eg er kanskje ikkje så sikker på det. Mang ein gong må ein vel tenke på lærargjerninga som eit frø ein sår, men det er ikkje sikkert det er du sjølv som får sjå veksten av det frøet. Det kan ta lang tid - mange år - før det kjem til blomstring! Det er ikkje alltid at ein kan måle resultata umiddelbart!

Medan eg skriv dette, tenker eg tilbake på gode lærarar eg har hatt. Opp gjennom åra har eg møtt mange lærarar, og slettes ikkje alle var like bra. Nokon hadde eg ikkje kjemi med, nokon hadde ikkje evna til å lære frå seg - det er skikkelig keisamt å høyre på uengasjerte professorar på universitetsnivå! Men eg har bestemt meg for å framprate tre lærarar eg har hatt i løpet av skulegangen min.
Den første eg vil fortelje om er han som blir 60 år i dag - Ingvar Øien! Dette er min gratulasjon til han! Ingvar kom som nyutdanna lektor til Eikesdal for over 30 år sidan, og var læraren min gjennom fire år i barne- og ungdomsskulen. Når eg tenker tilbake - det tok altså mesta 30 år! - så tenker eg at det var Ingvar som lærte meg mykje av det som har vore mest relevant og essensielt i alle åra etterpå! Då eg gjekk i 7.klasse, ønskte eg avis som valfag. Ei anna såg eg hadde skrive det, og skreiv det på si ønskeliste. Det kom eit nokså umiddelbart ja frå Ingvar, og det året vi seks elevane i ungdomsskulen hadde som redaksjon av Eikesdalingen, har vore ei svært viktig årsak til mi lyst og glede i å skrive og tak bilete! Ingvar stod på seint og tidleg for at vi skulle få avisene klare til sal, køyrte oss til Eidsvåg, slik at vi fekk trykt avisa på kommunehuset, og sørga for at avisene vart distribuert ut til ei stadig større kundegruppe! Til slutt stilte Ingvar og Gunnhild opp som sjåførar då vi fekk bruke dei innsamla pengane til skuletur til Kinsarvik i Hardanger!
Jau, han gav meg vel gode karakterar, han Ingvar. Men det er ikkje derfor eg tenker tilbake på han som ein av dei beste lærarane eg har hatt! Eg har skrive i eit tidlegare blogginnlegg om kor vanskeleg skuletida i Eikesdal var. Likevel er det i all hovudsak positivt det eg minnes av Ingvar sin skuletimar. Han lot oss elevane få prøve oss der andre kanskje ville ha stoppa oss.

60-årsjubilanten Ingvar Øien slik eg minnes han som lærar for snart 30 år sidan!
Her saman med Siri, Ingebjørg, Aina, Gunnhild, Viggo og Jan Petter på veg til Kinsarvik!

Den andre læraren eg vil nemne, er Oddgeir Overå! Han var mattelæraren min første året på Molde vidaregåande. Eg har mange gonger sagt at det var iallfall ikkje han si skuld at eg fekk dårleg karakter i matematikk. Eg var skikkeleg dårleg, og fordi eg var dårleg, var eg ikkje spesielt god på å prøve å bli betre! Likevel kunne eg merke at Overå var ein god lærar, han var god på å undervise frå seg til oss elevane! Sjølv om han ikkje greidde å dra meg oppover på karakterskalaen, presenterte iallfall Overå matematikken på ein slik måte at eg ikkje fekk den i vranghalsen. I dag er Overå rektor på Molde vidaregåande - sjølv er eg midtvegs i eit masterstudie, og det har vi greid heilt utan resultatorientert løn !
Den siste eg vil framtale er religionslæraren på Molde Vidaregåande - Bitten Linge. Sjølvsagt var religion det faget eg hadde utpeika som faget eg skulle ha toppkarakter i. Bitten Linge levandegjorde faget, og er i høgste grad ein viktig årsak til at eg har valt å studere faget vidare! Bitten Linge med sitt blide, optimistiske syn på livet var ein viktig brikke i det puslespelet tre år på vidaregåande skule kan vere - og ho fargela puslespelet mitt med lyse fargar!

Desse tre lærarane har vore viktige for at eg skulle komme meg gjennom skuletida - på kvart sitt vis! Sjølv om karakterane mine ikkje var berre gode, har den kunnskapen dei lærarane gav meg vore viktig. Eg er usikker på om NHO ville tilgodesett dei med bonusutbetaling på løna på bakgrunn av mine resultat, men for meg har dei vore viktige brikker i skulegangen.
Slike viktige brikker trur eg finst i alle sine liv! Ein eller annan lærar som greide å dra oss eit stykke vidare på vegen, ein som fekk oss til å hente ut eit potensiale vi kanskje ikkje sjølv visste vi hadde. Eg kan godt skrive ut ein ekstrasjekk til slike lærarar - dei er gull verd i den einskilde eleven sitt liv, og dei er gull verd i eit samfunnsøkonomisk reknestykke og.
Men det fins mange ulike typer lærarar - tenk berre på sundagsskulelæraren, danselæraren eller kulturskulelæraren. For enkelte born er det dei som utgjer den lille skilnaden, men eg trur aldri NHO eller andre vil bruke ekstramidlar på å løne deira innsats. I eit samfunnsøkonomisk perspektiv kan deira innsats vere vel så viktig som den innsatsen eg og andre lærarar med meg yter i grunnskulen eller den vidaregåande skulen.

Eg trur eg er den gode læraren! Eg vonar andre lærarar og har like høge tankar om si eiga gjerning! Som lærar må eg vere godt førebudd, kunne faga mine, kunne å presentere dei, og eg må og prøve å ha god kjemi og godt samarbeidsklima med elevane mine. Som lærar må eg vere bevisst mine gode sider som lærar, og vidareutvikle dei. Eg må og vere bevisst mine ikkje fullt så gode sider, slik at eg kan arbeide med å bli betre i det eg ikkje er god i. Som lærar må eg tru fullt og heilt på mitt eige prosjekt og på det eg skal presentere til elevane. Det må eg for at dei skal prestere! Eg må tru på min bodskap like mykje som det Ole Gunnar Solskjær gjer for at hans fotballag skal prestere! Derfor trur eg med handa på hjartet at eg er ein god lærar! Som lærarar skulle vi vere mykje flinkare til å vere bevisst vår eigen dugelegheit!

Lærar Ingunn anno hausten 2013!