Det er sunt å øve seg på å framsnakke! At eg gjorde det mesta kvar dag i adventstida gjorde noko med mi eiga bevisstgjering om det å vise andre respekt - sjå andre menneske ein gong til! Somme dagar var det mine eigne venner eg framtala, andre dagar var det viktige ressurspersonar i lokalsamfunnet.
I dag skal eg framsnakke mellom anna meg sjølv - oss lærarane! På veg til jobben som lærar på Tingvoll Vidaregåande Skole i dag, kunne nyheitene melde at leiaren av NHO, Kristin Skogen Lund, meiner at lærarane må få resultatorientert løn - slik som i næringslivet. I valkampen sist haust var det mykje snakk om den gode læraren. Og då er det eg vil spørje: Kven er den gode læraren - den som fortener høgare løn enn dei ikkje fullt så gode? Kva er ein god lærar? Kva for eit barometer og kva for ein parameter skal vi måle på for å finne den gjennomsnittleg gode læraren?
Eg skal visualisere det med ulike historier frå mitt eige liv. Og ja: Eg skal framsnakke særskilt eit par lærarar eg har hatt! Og det er lærarar som befinn seg i kvar sine endar av lærarskalaen. For kva slags faktorar er det vi tar med når vi ramsar opp kva som gjorde ein særskilt lærar god? Er det han eller ho som gav oss gode karakterar, er det den læraren som greide å halde på arbeidsroa gjennom heile timen? Er det den læraren som greide å omgjere undervisninga til relevant kunnskap? Er det den som ein hadde god kjemi med i skuletida? Er det han eller ho som viste at kvar enkelt elev vart sett og verdsatt? Rett og slett den læraren som utgjorde den lille skilnaden?
16.mai 2001.
Datoen sitt spikra i minnet. Mitt hittil beste minne som lærar. Klasse 10A ved Langveien Ungdomsskole i Kristiansund. Eg hadde hatt klassen i KRL tidleg på vinteren, men vart overflytta til anna undervisning. Både elevane og eg var skuffa. 16.mai 2001 - ein time vikar i KRL i klassen. Dei visste ikkje at eg skulle dukke opp, dei var lystne på å avslutte skuledagen for å feire nasjonaldagen neste dag. Eg kom inn i rommet, og der sitt rundt 25 elevar med store smil og spørsmål om eg skal ha dei igjen - og eg blir møtt med applaus! Eg gløymer det ikkje, for det gjorde eit uutsletteleg inntrykk og sette seg i minnet! Det var deira umiddelbare tilbakemelding på at dei hadde likt undervisninga mi tidlegare i skuleåret, og vonleg at dei likte meg som menneske og.
Sidan har eg sjølvsagt samla meg minner som lærar som dekker heile skalaen frå pluss- til minussida.
Som mor, lærar, samfunnsengasjert og politikar er eg sjølvsagt genuint opptatt av skulen! Som mor er eg opptatt av at mine eigne born skal få med seg god kunnskap og gode minner frå skuletida si - at det blir eit fundament å byggje liva sine på. Som samfunnsmenneske er eg opptatt av skulen som institusjon i lokalsamfunnet. Vi er oss sjølve nærast, og heldigvis var det jo ikkje skulen i mi bygd som var nedlagt! Nedlagte skuler i bygde-Noreg er gjennomgåande eit hinder for vidare lokalsamfunnsutvikling. Som politikar er eg opptatt av at skulane gis gode rammevilkår for drift - både bygningsmessig og i undervisninga. Eg er opptatt av at skulen skal vere navet i lokalsamfunnet! Som lærar er eg opptatt av å kunne tilby kvalitet i undervisninga til elevane mine. Eg er opptatt av at undervisninga skal vere relevant som framtidig kunnskap.
Men kven er den gode lærar? Kva parameter meiner NHO at ein kan måle det på? For vi kan vel ikkje berre måle det i form av det resultatet elevane oppnår på prøver og innleveringar?
Som mor til ein førsteklassing tenker eg at det er den læraren som er den aller viktigaste i eit born sitt liv! Her skal gode arbeidsvanar lærast, gode samarbeidsevner med andre utviklast og dei første tala og bokstavane skal drøvtyggast igjen og igjen! Er det lærarens faglege dugleik eller pjokken min sine gode evner som gjer at læringa hans går langt betre enn eg turde å forestille meg? Eller er det samspelet mellom alle elevane i klassen?
Er det berre gode resultat og karakterar som fortel kven som er den gode læraren? Eg er kanskje ikkje så sikker på det. Mang ein gong må ein vel tenke på lærargjerninga som eit frø ein sår, men det er ikkje sikkert det er du sjølv som får sjå veksten av det frøet. Det kan ta lang tid - mange år - før det kjem til blomstring! Det er ikkje alltid at ein kan måle resultata umiddelbart!
Medan eg skriv dette, tenker eg tilbake på gode lærarar eg har hatt. Opp gjennom åra har eg møtt mange lærarar, og slettes ikkje alle var like bra. Nokon hadde eg ikkje kjemi med, nokon hadde ikkje evna til å lære frå seg - det er skikkelig keisamt å høyre på uengasjerte professorar på universitetsnivå! Men eg har bestemt meg for å framprate tre lærarar eg har hatt i løpet av skulegangen min.
Den første eg vil fortelje om er han som blir 60 år i dag - Ingvar Øien! Dette er min gratulasjon til han! Ingvar kom som nyutdanna lektor til Eikesdal for over 30 år sidan, og var læraren min gjennom fire år i barne- og ungdomsskulen. Når eg tenker tilbake - det tok altså mesta 30 år! - så tenker eg at det var Ingvar som lærte meg mykje av det som har vore mest relevant og essensielt i alle åra etterpå! Då eg gjekk i 7.klasse, ønskte eg avis som valfag. Ei anna såg eg hadde skrive det, og skreiv det på si ønskeliste. Det kom eit nokså umiddelbart ja frå Ingvar, og det året vi seks elevane i ungdomsskulen hadde som redaksjon av Eikesdalingen, har vore ei svært viktig årsak til mi lyst og glede i å skrive og tak bilete! Ingvar stod på seint og tidleg for at vi skulle få avisene klare til sal, køyrte oss til Eidsvåg, slik at vi fekk trykt avisa på kommunehuset, og sørga for at avisene vart distribuert ut til ei stadig større kundegruppe! Til slutt stilte Ingvar og Gunnhild opp som sjåførar då vi fekk bruke dei innsamla pengane til skuletur til Kinsarvik i Hardanger!
Jau, han gav meg vel gode karakterar, han Ingvar. Men det er ikkje derfor eg tenker tilbake på han som ein av dei beste lærarane eg har hatt! Eg har skrive i eit tidlegare blogginnlegg om kor vanskeleg skuletida i Eikesdal var. Likevel er det i all hovudsak positivt det eg minnes av Ingvar sin skuletimar. Han lot oss elevane få prøve oss der andre kanskje ville ha stoppa oss.
 |
| 60-årsjubilanten Ingvar Øien slik eg minnes han som lærar for snart 30 år sidan! Her saman med Siri, Ingebjørg, Aina, Gunnhild, Viggo og Jan Petter på veg til Kinsarvik! |
Den andre læraren eg vil nemne, er Oddgeir Overå! Han var mattelæraren min første året på Molde vidaregåande. Eg har mange gonger sagt at det var iallfall ikkje han si skuld at eg fekk dårleg karakter i matematikk. Eg var skikkeleg dårleg, og fordi eg var dårleg, var eg ikkje spesielt god på å prøve å bli betre! Likevel kunne eg merke at Overå var ein god lærar, han var god på å undervise frå seg til oss elevane! Sjølv om han ikkje greidde å dra meg oppover på karakterskalaen, presenterte iallfall Overå matematikken på ein slik måte at eg ikkje fekk den i vranghalsen. I dag er Overå rektor på Molde vidaregåande - sjølv er eg midtvegs i eit masterstudie, og det har vi greid heilt utan resultatorientert løn !
Den siste eg vil framtale er religionslæraren på Molde Vidaregåande - Bitten Linge. Sjølvsagt var religion det faget eg hadde utpeika som faget eg skulle ha toppkarakter i. Bitten Linge levandegjorde faget, og er i høgste grad ein viktig årsak til at eg har valt å studere faget vidare! Bitten Linge med sitt blide, optimistiske syn på livet var ein viktig brikke i det puslespelet tre år på vidaregåande skule kan vere - og ho fargela puslespelet mitt med lyse fargar!
Desse tre lærarane har vore viktige for at eg skulle komme meg gjennom skuletida - på kvart sitt vis! Sjølv om karakterane mine ikkje var berre gode, har den kunnskapen dei lærarane gav meg vore viktig. Eg er usikker på om NHO ville tilgodesett dei med bonusutbetaling på løna på bakgrunn av mine resultat, men for meg har dei vore viktige brikker i skulegangen.
Slike viktige brikker trur eg finst i alle sine liv! Ein eller annan lærar som greide å dra oss eit stykke vidare på vegen, ein som fekk oss til å hente ut eit potensiale vi kanskje ikkje sjølv visste vi hadde. Eg kan godt skrive ut ein ekstrasjekk til slike lærarar - dei er gull verd i den einskilde eleven sitt liv, og dei er gull verd i eit samfunnsøkonomisk reknestykke og.
Men det fins mange ulike typer lærarar - tenk berre på sundagsskulelæraren, danselæraren eller kulturskulelæraren. For enkelte born er det dei som utgjer den lille skilnaden, men eg trur aldri NHO eller andre vil bruke ekstramidlar på å løne deira innsats. I eit samfunnsøkonomisk perspektiv kan deira innsats vere vel så viktig som den innsatsen eg og andre lærarar med meg yter i grunnskulen eller den vidaregåande skulen.
Eg trur eg er den gode læraren! Eg vonar andre lærarar og har like høge tankar om si eiga gjerning! Som lærar må eg vere godt førebudd, kunne faga mine, kunne å presentere dei, og eg må og prøve å ha god kjemi og godt samarbeidsklima med elevane mine. Som lærar må eg vere bevisst mine gode sider som lærar, og vidareutvikle dei. Eg må og vere bevisst mine ikkje fullt så gode sider, slik at eg kan arbeide med å bli betre i det eg ikkje er god i. Som lærar må eg tru fullt og heilt på mitt eige prosjekt og på det eg skal presentere til elevane. Det må eg for at dei skal prestere! Eg må tru på min bodskap like mykje som det Ole Gunnar Solskjær gjer for at hans fotballag skal prestere! Derfor trur eg med handa på hjartet at eg er ein god lærar! Som lærarar skulle vi vere mykje flinkare til å vere bevisst vår eigen dugelegheit!
 |
| Lærar Ingunn anno hausten 2013! |
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar