Når brydde du deg sist?

For nokre dagar sidan la eg ut dette biletet på facebookveggen min. Det var vel omtrent som venta den responsen eg fekk - det var nokså taust!

Eg er glad det var Håvard Tjora som kom med dette! Han er lærar, og han har vist sopass godt på tv kva han er god for, så det skal vere godt hald i det han kjem med!

Plikt seier han at det er! Som menneske i dette samfunnet har vi nokre plikter, for nokre er det sikkert fleire, for andre er det sikkert færre - kva veit eg?! Men kva plikter har vi som forelder?
- Jau, vi skal sørgje for at ungen vår kjem seg til skulen for å få den naudsynte opplæringa det er bestemt ein skal gjennom.
- Så har ein vel ei viss plikt om å lære ungen sin eit visst sett av skikkar og reglar ein lyt forhalde seg til i samfunnet! Alle bør til dømes ha ei viss forståing av kva som er rett og kva som er gale!

Sjølv har eg sett som min jobb nr 1 som forelder å oppdra ungane mine til å bli gudfryktige samfunnsengasjerte menneske. Eg vonar eg lykkes med den retninga på oppdraginga! Men plikt å gjere det er det vel ikkje, men eg trur det er ein god veg for borna mine.
Men Håvard Tjora seier at mi plikt som forelder er å sørgje for at andre born i klassa til borna mine blir inviterte heim! Det høyrest voldsomt ut! Korleis i vide verda skal eg vite om andre elevar i klassa blir invitert med heim til nokon eller ikkje?
For det første: Research! Spør ungen din! Eg trur dei fleste i ei klasse har rimeleg grei oversikt over om det er nokon som blir stadig invitert versus om det er nokon som aldri blir invitert til nokon andre. Å snakke med ungen sin på denne måten er å bry seg om sin eigen unge sitt ve og vel!
For det andre: Om ikkje ungen din veit noko, så er det vel kanskje nokon andre innom på besøk du kan snakke med! Å snakke med vennene til ungane mine synes eg faktisk er viktig! Eg vil då vite kven dei er i lag med og korleis dei har det!
Eg spurte jenta mi i fjor haust etter eit venninnebesøk om dei hadde spurt ho korleis ho hadde det og korleis sommaren hadde vore - det var jo fortsatt berre fire månader sidan pappaen hennar døydde. Nei, dei spurte ikkje om det... eg var vel ikkje spesielt forundra! Men skuffa - ja, det var eg!

Ja, eg vil faktisk vite noko om dei som er innom her! Eg vil gjerne vite om dei har det bra, om livet går stort sett bra heime hos dei, om dei har ferieplanar eller andre planar! Eg vil faktisk gjerne vere interessert i vennene til ungane mine på denne måten! Og det er ikkje fordi eg er nysgjerrig! For eg trur ikkje eg er noko meir nysgjerrig enn folk flest!

Nei, det handlar kort og greitt om å bry seg! Som min Runar sa ein gong om ei konkret sak: "Kva trur du dei vil seie viss dei ein gong spør deg "kvifor gjorde du ingen ting med det når du visste?" "
Ja, kva skal eg svare då viss eg blir konfrontert mange år etterpå på spørsmålet - kvifor gjorde du ingen ting?
Eg veit med meg sjølv at eg vil få problem med samvitet mitt om eg skulle ha svikta eit born på denne måten! Derfor seier eg det som eg meiner det:
Å invitere handlar om å INKLUDERE! Inkludering bryt ned barrierar, opner auge og ikkje minst: Å inkludere kan vere med på å forhindre mobbing og psykisk trakassering!
"Du skal ikke tåle så inderlig vel den urett som ikke rammer deg selv" (Arnulf Øverland).
Derfor kjem eg til å fortsetje med det! Eg kjem til å spørje ungane som er innom her om korleis dei har det, eg kjem til å spørje ungane mine om korleis dei andre ungane i klassen har det. Eg kjem til å fortsetje å bry meg på denne måten! Om eg ikkje har krefter, så skal eg gjere det likevel!

Så derfor spør eg frekt og freidig: Når inviterte du ein unge frå klassa til ungen din heim? Når spurte du sist korleis vennene til ungane dine har det? Når brydde du deg sist?
Viss du ikkje greier å tidfeste det, er mitt råd: Då kan du gjere noko med det i dag!