Idrettsutøvaren med 24 medaljar, berre fem færre enn Bjørn Dæhlie har, frå Paralympics og VM for funksjonshemma i skiskyting og langrenn, trenar 600 timar i året – det er ein knapp time mindre for dag enn dei topptrente, funksjonsfriske idrettsutøvarane gjer. Med sitt humør, høge moral og mentale styrke er han eit forbilde for svært mange.
Onsdag sist veka: Norges Bokseforbund vart suspendert frå det internasjonale bokseforbundet (AIBA), boksesporten i Noreg er i krise. Herreboksarane får ikkje bruke hjelm i nasjonale konkurransar. Straffa er at alle dei som ikkje har krav på seg til å bruke hjelm, det vil seie kvinneklassa og juniorar, også blir utestengt frå deltaking på den internasjonale boksearenaen.
Den norske «knockoutlova» som gjeld for boksing på norsk jord har regel rett slått boksesporten knock out inntil det kjem ei ny lov frå Høgre/FrP-regjeringa.
Då Cecilia Brækhus boksa VM-kamp for snart to månadar sidan i Københamn, var det mange statusar på facebook som hylla hennar idrettsprestasjon. Eg var ikkje blant dei. Det er sikkert stor grunn til å hylle hennar innsats som idrettskvinne, men boksing appellerer ikkje til meg. Brækhus boksar på internasjonale arenaer, og der er det fritt for hjelm. Forsking viser at boksing kan gi alvorlege skadar på hovudet, mellom anna er det auka sjanse for demens i alderdommen, men det internasjonale bokseforbundet (AIBA) bryr seg opplagt ikkje om slike «bagatellar».
Eg spør meg: Kva skal vi eigentleg med boksesporten? Treng vi han? Må vi ha ein idrett som går ut på å slå laus så hardt og brutalt som mogleg ? Kva tilfører eigentleg boksesporten idretts-Noreg? Mykje har vore sagt og skrive om dei som slår i Guds namn, men er det no meir heilagt å slå i idrettens namn?
Det er ikkje mange år sidan det var innført påbod om å bruke hjelm i internasjonal sykkelsport og i alpint. Mange idrettar har slike reglar som er eit sikkerheitstiltak for utøvarane i idrettar som har stadig større fokus på vinning av tidelar. I ein av verdas farlegaste innandørsidrettar skal det altså ikkje vere slike sikkerheitstiltak i følgje internasjonale reglar. Dei reglane seier AIBA skal og gjelde i Noreg.
Cecilia Brækhus tar inn rundt 2 millionar kroner i sponsorstøtte for sine bokseprestasjonar. Therese Johaug er blant dei best betalte kvinnene i langrennssporten, også ho med millioninntekt gjennom sponsoravtalar.
Då var det andre bollar då Brå brakk staven i ski-VM i Oslo i 1982! For norsk skiidrett var det eit lykketreff at det var akkurat Terje Bogen, sponsorgeneralen, som stod der då Oddvar Brå trengte ein ny stav. Det var den tida då vi endå kjente eit eigarskap til dei norske langrennsutøvarane, då alle fortsatt var nokså likestilte økonomisk.
Det er ikkje akkurat den kjensla eg får når eg ser skiløparen frå Trøndelag som får eit større tosifra millionbeløp for å gå med reklame for Kooperativen på drakta – Kooperativen som alltid har vore litt mitt og litt ditt. No sponsar dei Petter Northug jr med nokså mange millionar for at han skal vere privatpraktiserande skiløpar. Når att på til OL i Sotchi slo feil for skiløparen, er det vel stadig færre som kjenner på dette eigarskapet til den COOP-finansierte Northug jr. Det er fristande å kalle dette for den nye stormannsgalskapen.
Det var og noko heilt anna på Vågbø grendahus fredag kveld. Ein beskjeden kar med tre medaljar kom ruslande inn. Nils Erik Ulset, ein av tidenes beste norske idrettsutøvarar innanfor idrett for funksjonshemma, har onkelen si bedrift, Tingvoll Interiør, som hovudsponsor – dei bidrar med 15 000 kroner i året! I tillegg til det får han inn nokre kroner frå Olympiatoppen og skiskytterforbundet, men det er knappast nok til å halde karriera i vater. Med enormt pågangsmot til trass for funksjonshemminga og til trass for manglande inntekter i idretten, står han fram som ein liketil kar med sunne verdiar.
Det var der på grendahuset i den vesle grenda i Tingvoll eg kjente på eigarskapet til ein idrettsutøvar som fremmer idrett på ein sunn og ukommersiell måte. Nils Erik Ulset er ein god representant for den idrettsgreina han representerer. Med få midlar og med oppvekst i ein mikroprikk på verdskartet, har han gjennom idretten besøkt og konkurrert i store delar av verden. Som romsdaling busett på Nordmøre kjente eg at eg kunne eit augeblink dyrke Ulset som den idrettshelten han er – og kjenne at han faktisk er litt min og!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar