Turblogg: Glimt nr 2 frå kliss-klass-turar forrige veke

Eg får skunde meg no mens det er godt ver å tenke tilbake på den andre veldig blaute turen eg gjorde i forrige veke.

Panoramautsikt ut over Molde frå Tusenårsvarden.

For å starte med den tørraste og likaste turen først - eg vart ikkje blaut på beina før siste meteren i marka... Eg tenkte å gjere unna nokre turar i Moldemarka, og tok sikte på Tusenårsvarden først. Den hadde eg aldri besøkt, og det var ein veldig grei sti oppover frå Damefallet, som er ei parkering som ligg langs Vardevegen. Meir om turen finn du på Moroturs sider.
Utsikta frå Tusenårsvarden er kjempeflott! Skikkeleg panoramautsikt!

Utsikt utover mot ytre distrikt - Midsund, Vestnes.

Utsikt innover mot Nesset og Rauma - og ein plass baki der ligg fjella mine.

Det var fleire som nytta høve til å ta trimturen innom Tusenårsvarden då eg var der.

Før eg gjekk frå Tusenårsvarden, spurte eg nokre mannfolk som pausa der om vegen vidare mot Moldevatnet og stikk ut-posten der. "Du følgjer stien vidare bortover, men når du kjem borti der, må du ta den stien til venstre, så slepp du den bratte stien ned, det tar rundt 20 minutt", sa han eine.
Og eg gjekk lysteleg bortover, og då eg hadde gått "langt og lengre enn langt" - det vil seie meir enn 20 minutt - kom eg til ein sti som gjekk mot venstre. Eg prøvde han litt bortover, men ombestemte meg, for tenk om det var feil... Då eg kom til ein bratt, bratt sti nedover, skjønte eg kva fyren meinte... Eg burde opplagt tatt stien til venstre!
Men eg heldt meg tørr heilt til siste tre metera før eg var ute på vegen.

Det var ein vanskeleg og ikkje farbar veg eg valde meg...

Nokre hundre meter frå der eg kom ut av skogen, på vegen mot Moldevatnet, kjem dette skiltet! Velg den vegen!

Her er stikk ut-posten ved Moldevatnet. I fjor fann eg ikkje postkassa.

Frå Moldevatnet gjekk turen vidare til Øverlandsvatnet.

Bergsvatnet, kor det ligg ein stikk ut-post.

Berre eit par dagar etterpå var eg på ny tur. Eller ny var han ikkje, for eg gjekk der i fjor, men eg hugsa ikkje akkurat kor langt det var eller kor vått/ ikkje vått det var. Turen gjekk til Gyldemninga og Grønlia på Gyl i Tingvoll. Turen kan du lese om på Morotus sider her.
Turen opp til Gyldemninga er grei, for då går ein på grusveg heile vegen. Frå Gyldemninga bør ein gå tilbake til skiltinga mot Grønlia. Då veit ein at ein er på rett veg.
Merkinga var som i fjor, stort sett grei, men nokre plassar er det litt vanskeleg å vite kor ein skal. Turen er fin - det går oppover heile vegen, men ikkje veldig bratt. Når ein snur seg, ser ein den flotte utsikta utover mesta heile Nordmøre. Det er jo det som er kjekt med desse turane - å kunne nyte utsikta - og så sjå fjella heime då :)

Det som irriterte meg likevel, var at det er vått heile vegen. I mine gore tex-sko var det uråd å ikkje bli våt. Det er stort sett myrterreng heile vegen, så ein må berre prøve å finne ytterkanten av myra.
Og her kjem eit godt turtips; Hugs alltid tørre sko liggande i bilen som ventar på deg!
Vonleg blir ikkje denne turen med på stikk ut-kartet neste år.
Men som alltid: Alltid kjekt å sjå kortaste vegen heim :)

Myr og myr og myr...

Grønlivatnet med fjella heime i bakgrunnen.

Grønlia er ein blå tur, og ligg på 628 moh.

Utsikt mot Halsa og Aure.

Utsikt mot Surnadal. Fjella ein ser på bildet er Hjelmen (til venstre) og Bølia (midt på bildet).

Utsikta mot Sunndal. Midt i bildet ser ein den karakteristiske halvøya Nesøya mellomÅlvundfjorden og Stangvikfjorden.

Så var det utsikta heim då. Skjorta, Goksøyra, Breifonntinden <3