Korleis blir det med meg om eg får kreft att?

For å seie det med ein gong: dette handlar ikkje berre om meg. Dette skriv eg for alle mine medsystre og medbrødre på Nordmøre som går med den stadige angsten.

Dette skriv eg for kreftpasientar på Smøla, i Aure, Halsa og Surnadal. Alle oss som har lang veg til sjukehuset i Ålesund.

Måndag denne veka kom nemleg meldinga om at det nye sjukehuset på Hjelset ikkje skal tilby nokon form for kreftbehandling. Iallfall ikkje brystkreft og føflekkreft. I ein artikkel på Tidens Kravs nettside (lenke nedst i artikkelen) vil det ikkje, i følgje to av legane ved Molde sjukehus, bli mulegheit til å få utført kirurgiske behandling ved det nye sjukehuset. Dette vil gjelde «både utredning, behandling og kontroller», i følgje legane Dahl og Torjussen. Årsaka er at behandlinga av desse sjukdommane skal sentraliserast til storsjukehusa i Ålesund og Trondheim.

Det er ganske mange på Nordmøre som ikkje soknar til Trondheim, og som derfor må gjennom omfattande søknadsprosess for å få behandlinga si der. Det er ikkje ein sjølvfølge om ein kjem frå Smøla, Aure, Surnadal eller Halsa at ein kjem til det sjukehuset som ligg nærast for å få behandlinga.

Då eg las denne artikkelen, kjente eg at eg var meir redd og skremt enn sint. For kva skal det bli med meg om eg blir sjuk att?

Korleis blir det når ein skal reise minst tre timar kvar veg, og endå meir for dei som har to ferger, for å få tre-fire timars polioklinisk behandling for sin kreftsjukdom? Eg tenker på dei som skal ha cellegift. Ein er ikkje alltid like pigg etter desse behandlingane. Vil det gi rett til drosje for oss nordmøringar som må til Åse sjukehus for å gjennomføre det? Eller må vi ta buss om vi ikkje har nokon som kan køyre med oss?

Det er trass alt ikkje alle som har nokon som kan setje av ein heil dag til å følgje på sjukehusturen. Om ein er aleineforelder slik som eg, trengs kanskje nokon heime for å ta seg av ungane når mor er borte på behandling.

Dagen ein må starte heimefrå grytidleg morgon for å rekke fram til å starte cellegiftbehandlinga i rimeleg tid, blir fort lang om ein ikkje kan dra heim straks behandlinga er ferdig. Kanskje skjer det med andre det som skjedde med meg. At det blir komplikasjonar under behandlinga. Det kan bli sein kveld før ein er heime att på Nordmøre.

Eller gir det rett til overnatting på sjukehotellet? Uansett vil det bli både dyrt og tidkrevjande, og eg tenker med skrekk og gru på alle dei sjuke pasientane som skal bruke timevis på å komme seg til behandling.

Så tenker eg på alle oss som drar på årlege eller månadlege undersøkingar for å sjekke om helsa er fortsatt ok. Tenke seg om ein skal dra frå Smøla eller Aure til Ålesund for å gjennomføre ein kontroll som tek maksimum ein time.

Eg er stygt redd for at dette ikkje vil vere til særleg god lekedom for dei mange sjuke pasientane. Kanskje tenker Helse Midt at det jo er berre rundt 80 nye pasientar i året som kjem til behandling i Molde. Men sanneleg: Dei 80 pasientane er menneske dei og, og dei har rett på ei forsvarleg behandling. Ei lang reise i forkant og etterkant er ikkje til det beste for sjuke pasientar som ligg nede slik det allereie er.   

Eg vonar Helse Midt tenker seg om både to og tre gonger før dei vedtar at det nye sjukehuset på Hjelset ikkje skal ha alle dei viktige behandlande avdelingane.

Tidens Krav: Nytt sykehus uten kreftbehandling

Turblogg: Turdag og turglede i Julsundmarka :)

Fotografert på Gammelsetra.

I går, tysdag, var eg på stikk ut-tur i Julsundmarka. Og med handa på hjartet: Eg kjente verkeleg på at turgleda kjem innanfrå.
Redigert 22.september 2017 etter ein fin hausttur i Julsundmarka med fleire bilde.

Sett frå Gammelsetra i september.

Det var ein vakker dag, mild vind og mykje sol, og eg hadde tenkt eg skulle gjere nokre stikk ut-turar før eg drog vidare på det møtet eg skulle på. Det er lurt å planlegge stikk ut-turar i forbindelse med andre gjeremål.
Dette innlegget handlar om turane eg gjorde i Julsundmarka, som ligg på fastlandsdelen av Aukra kommune. Akkurat i dette området ligg det fleire postar nokså tett, så det er rimeleg effektivt å kunne samle fire-fem postar på nokre få timars rundtur. Fordi eg synes det er veldig praktisk, er det det eg vil fokusere på.

Eg parkerte ved gamleskulen i Julsundet, slik det står på stikk ut-nettsida (om turen til Fangholsetra kan du lese her). Frå der ruta startar, kan ein gå først til Gammelsetra, så vidare anten mot Storklauva, Eidskremheia og Rishaltheia (i Molde), eller ein kan legge vegen forbi Svartnakken, og så gå opp Storklauvstien til Storklauva. Det er fritt val, og eg trur eg synes det var greit å gå opp Storklauvstien i staden for å gå han ned.

God skilting opp frå Hola, som det heiter der.

Ved starten står det ein stor informasjonsplakat om turmulegheitene i området. Frå der går det ganske rett oppover på ein grusveg, og den første posten eg kom til, var Gammelsetra. Då hadde eg gjort eit val om kva veg eg ville gå, og eg valte venstre. Gammelsetra er eit flott utkikspunkt på ca 153 meters høgdemeter, og har utsikt til både Molde, Vestnes, Midsund og Aukra.

Så var det dette med å leite etter kortaste vegen heim :)

Frå der gjekk eg vidare på stien som ein ser godt. Stien gjekk litt opp og litt ned, over stein og berg og med mange lette parti. Sidan det var berre den stien eg kunne velje, rekna eg med at eg var på rett veg. Etter ei stund, vanskeleg å seie kor lenge, kom eg til ein kryssande veg som skilta stikk ut mot venstre. Hadde eg tatt mot høgre, hadde eg hamna på Fangholsetra, men nokre damer eg møtte sa eg måtte ta til venstre for å komme til Storklauva - og åtvara meg om den bratte bakken. Jau, den går oppover, men ikkje verre enn at ein treng sopass bakketrening.

Då eg kom opp på Storklauva, fekk eg endå betre utsikt utover - også mot Fræna. Storklauva ligg på 312 moh. Frå der kunne eg sjå randen av havet som gjekk som ein boge i den ytterste ytterkanten. For eit innlandsmenneske som meg er det alltid fascinerande å komme nærmare havet. Hadde eg kunne velt, hadde eg naturleg nok ville vore der ved solnedgang langt utpå kvelden for å sjå dei flotte fargane det gir.

Flott utsikt i mange retningar frå Storklauva.

Utsikt mot Bjørnsund i bakgrunnen for Gossen.

Veldig kjekt å vere på venninnetur :)

På Storklauva hadde eg begynt å få litt tidsnaud, så eg skunda meg vidare. Etter ei lita stund kom eg fram til det som eg ser på som det mesta flottaste med heile turen, nemleg Fangholsetra. For ei perle! Der var det bålpanne og eit solid bord, slik at ein kan ha ein lang og god matpause der, om det er behov. Eit utmerka turmål i seg sjølv.

Fangholsetra :)

Endå ein gong låg Fangholdsetra der som ei perle - ein skatt i skogen.

Venninnelunsj på Fangholsetra i godver og t-skjortetemperatur blir ikkje feil!

Redigert 22.september 2017:
Denne gongen gjekk vegen rett opp til Fangholsetra. Verken Gammelsetra eller Storklauva er stikk ut-postar i 2017, men det er Fangholsetra. Derfor tok eg med venninna mi, Sissel, dit for å ha piknik i det fri. Og Fangholsetra leverte 100 %!
Etter lunsjen tok vi ein svipptur til Storklauva for å nyte utsikta før vi skilte våre vegar. Eg ville nemleg nyte dagen ute i Julsundmarka. I motsetning til i fjor, kor eg måtte gå nedover igjen, tok eg denne gongen retning mot Eidskremheia. Derfor kjem bilda frå Eidskremheia her. Eg gjekk her med ei venninne i fjor sommar, men då starta vi på Eidskrem, som er nokre kilometer nærmare Molde.

Etter å gått eit lite stykke, kjem ein til eit vegval. Eg fulgde sjølvsagt stikk ut-skiltinga. Delar av stien hit var myrete og våt.

Oppover gjekk det, men ikkje verre enn at det var greit å gå utan stavar.

Kvilarsteinen.

September er definitivt min månad til å gå i fjellet <3

Endå eit vegval - Eidskremheia eller Julaksla (Rishaltheia)? Det vart for langt til Rishaltheia denne gongen og.

Eg vel meg september <3

Eidskremheia på ca 500 meters høgd og med nydeleg utsikt til mange kommunar - Aukra, Sandøy, Fræna, Molde, Vestnes, Misund, Nesset, Rauma

Ein sjølvie må vere lov ;)

Eg peilar etter fjella heime...

Må berre skryte av skoa mine - goretex fra Merrel, kjøpt i fjor! 

På Fangholsetra blir ein møtt av nok eit val: Gå vidare oppover mot Eidskremheia og Rishaltheia eller rusle vegen nedover att og avslutte turen. Eg måtte velje det siste, men eg vart sopass opprømt av å ta denne turen, at eg er heilt sikker i mi sjel på at eg skal ta vegen mot dei nemnte heiene i løpet av sommaren.

Etter at eg avslutta denne turen, køyrte eg nokre kilometer vidare for å ta turen til Hundetjønna, som har parkering på første avkøyrsle etter avkøyringa til fergeleiet mot Gossen. Den var litt vanskeleg å finne på grunn av litt dårleg skilting oppi bakken. Då eg fann fram - til nok ein idyll i Julsundmarka - stod det skilting av sti mot Storklauva. Det betyr at om ein har planlagt turen litt godt og parkerer ein bil der ein kjem ned frå Rishaltheia, ikkje langt frå avkøyringa til Mordalsvågen fergeleie, kan ein gjere ein lang og god tur på tvers av heile Julsundmarka. Det er eg sikker på at eg kjem til å gjere - om ikkje i år.

Denne turen frambrakte mengdevis med turglede og turlyst som kom rett frå hjartet og gjekk til hjartet. Då dagen enda, hadde eg klatra ytterlegare nokre plassar på stikk ut-lista, og det var heller sjølvsagt ikkje noko minus :)
Dette er mesta garantert ein tur som vil liggje på 10 på topp-lista av stikk ut-turar eg har gjort!

Hundetjønna i juni.

Hundetjønna i september.

Hundetjønna i september.                             

Eg var og innom Ramshaugen, som har denne artige benken.

    

Nydeleg utsikt frå Ramshaugen innover fjorden mot Molde og Nesset - og fjella heime :)

Turblogg: Eg fortel dette kun for EIN grunn!

"Undrer meg på hva jeg faar at se -over de høie fielle..." :)

Då har eg (endeleg) vore på Eidsvågfjellet for første gong. I kveld gjekk eg opp på Grønfjellet/ Skåla - ein tur som eigentleg er heilt ordinær!

Ja, det er heilt sant! Eigentleg er turen opp til Skåla, som dei fleste i bygda seier, er ein ganske enkel tur - ikkje er løypa vanskeleg, ikkje er ho lang, og ikkje opplever du spesielt mykje.
Turen har startpunkt ved bomvegen oppe på Øvre veg i Eidsvåg. Der har ein to alternativ: Anten å starte å gå frå parkeringa ved bommen, eller betale 50 kr og køyre opp til den øvste parkeringa. Då sparar ein seg for truleg ein times gåing totalt, så om ein har litt knapt med tid, slik som eg, så kan det vere greit å betale den femtilappen.

Løypa oppover er ganske grei. Ikkje mykje blaut heller, så lette tursko er suverent på turen. Turen er merka blått, og er ein mellomting av lett og tung - nokre parti er litt tunge, men eit langt stykke går det så slakt oppover, at ein ikkje merkar at ein stig i høgda. Toppunktet på turen ligg på 678 moh, men sidan parkeringa på bomvegen ligg forholdsvis høgt, sparar ein nokre høgdemeter - tippar startpunktet då er på rundt 300-350 moh. Eg brukte 45 minutt opp - då gjekk eg passe hardt, og hadde ingen pauser på oppovertur. Nedover att gjekk eg på rundt halvtimen - men då brukte eg litt tid på å fotografere.

Så var det det med det spesielle med turen då... Det er omtrent ingen ting spesielt med turen - heilt til ein kjem opp!

Når du kjem opp, breier landskapet seg ut i alle retningar! Her i retning Sunndal.

Då utvidar landskapet seg i all sin fylde, og du ser milevidt omkring i alle retningar! Eg pleier ofte å seie, mest på spøk, men og med alvor: Uansett kor eg er i verden, vis meg kortaste vegen heim! Og når ein kjem på toppen av Skåla, er det ikkje tvil om kva som er kortaste vegen heim.

Og derfor må eg berre vise fram nokre bilde frå turen i kveld. Det er så fantastisk å komme opp og sjå seg så vidt omkring. Eg hadde litt lite klede, og til trass for sola, var den kalde snoen ganske påtrengande. Det gjorde at eg forsvann nedover fjellet ganske fort då eg var ferdig å fotografere på toppen.
På nedovertur la eg merke til ein viktig ting som eg vil gi ekstra skryt for til dei som har ansvaret for løypa (det er vel Eidsvåg IL?): Merkinga av løypa er framifrå, og i tillegg er det merka med refleks på stolpane for dei som vil gå med hovudlykt i mørket. Dette synes eg var ekstra bra!

Konklusjonen min er: Denne turen vil eg anbefale på det sterkaste! Det er verkeleg ein av dei flottaste eg har vore på!

I retning mot Tingvoll.

Verdens beste turkamerat, Prins, var sjølvsagt med på turen.
Her ser ein i retning Molde.

Kommentar overflødig :)

Uansett kor eg er i verda, vis meg kortaste vegen heim :)