Eit bilete av livet

Vakre Mille snakka ofte

om det eg kunne sjå.

Ikkje alt var slik ho sa det,

for det var utanpå.

Men inni var det kaos,

- eit mørkt og dystert rom

Frå Milles triste stemme,

kom det ut eit stille ljom.

For Mille levde livet, 

men var slettes ikkje fri

Og av tråden som vart renning,

vart det vevd eit skilderi.

Det ga eit bilete av livet

slik Mille ønskte at det var

- men skilderiet i frå livet

bringer ikkje alle svar.

Milles liv var blitt til fargar

- både kvitt og svart og grått.

I eit bilete av livet 

vises både stort og smått 

- På golvet tennes gloa 

som i farta blussar til,

tar raskt eit tak i veggen,

det er barnets leik med ild.

Og biletet av livet

heng ikkje på veggen lenger no,

for det som var i kvitt og grått,

vart farga raudt av blod.

I oskehaugen ligg restane 

av det som eingong var

For biletet av livet

gir ikkje alltid meining,

og heller ikkje alle svar.

Ut av oskehaugen 

reiser Mille seg opp på ny,

finn ein annan stad i livet

kor ho kan søke ly.

I oskehaugen finn ho

ein bit av det som var,

for i eit bilete av livet,

treng ein både mor og far.

Ingunn