Turblogg: Jammen er det forskjell på tusenmetringane ja!

Eg lærer noko nytt på kvar tur eg tar. Denne gongen lærte eg at det er jammen forskjell på tusenmetringane!

Det var stikk ut-turen sin det!

                                          Rundtur 360 grader på toppen av Harstadfjellet.

Dette var min sjuande tur opp på over 1000 meter, og eg trudde eg begynte å bli erfaren - slik på tampen av sesongen. Jammen sa eg smør! Denne turen må du gå om du vil bli sliten!
For å ta det i frå begynninga:
Turvenninne Anne Grete og eg fann ut at vi skulle prøve oss på Harstadfjellet i Batnfjord i Gjemnes. Sidan turen står svært begrensa omtalt på stikk uts nettside, hadde eg på eit tidlegare tidspunkt forhøyrt meg litt om turen med ein elev eg visste hadde vore der. Vel å merke berre på skitur.
Så for å seie det akkurat som det var: Eg visste ikkje heilt kva det var slags tur eg begav meg ut på! Kanskje like greit det, for då hadde eg nok velt ein annan tur i staden. Men vi starta avgarde frå øvst i byggefeltet Solsida, og kom etter ein kort gåtur til Astadvatnet. Derfrå skulle vi starte turen oppover fjellet. Astadvatnet ligg på 250 moh, og vi skulle opp på 1004 meter på toppen. Frå parkeringa er det 4,5 km opp på toppen.

Her startar du å gå i frå øvst i byggefeltet Solsida i Batnfjord.

Her startar oppoverturen!

Det gjekk oppover! Ganske bratt oppover! Etter kvart som vi kom lenger og lenger opp, fekk eg følelsen av å gå og gå og aldri komme til topps. Det gjaldt om å hente fram den indre styrka og ikkje gi opp. Eit stykke oppi møtte vi to damer på veg ned vi slo av ein prat med. Dei hadde brukt 1 t 45 min opp. Endå hadde vi eit godt stykke igjen, og ville vere meir enn nøgd om vi kom opp på 2 t 45 min. Og etter kvart som eg kom høgare og høgare opp, vart farta saktare og saktare. Det er då eg tenker det er bra ein har ei bestemming å gå etter og som dreiv meg fram.

Begynner å bli sliten og lei... på tide å fotografere utsikta over mot ytterste del av Gjemnes og Tingvoll.

Utsikt utover Batnfjorden mot Torvikbukt og Reinsfjellet.

Vi nærmar oss toppen. Fjella på andre sida av dalen er Innergardsnebba (t.v.) og Durmålhaugen.

Etter kvart som vi kom høgare og høgare fekk vi og betre oversyn utover det fjellriket vi bur i. Eit godt stykke borte raga Skjorta over alle andre fjell. Romsdalsalpane var fantastiske å sjå på avstand. Så fekk vi auge på Kristiansund, og gleda på å komme opp og kunne beskue heile panoramaet milevis i alle retningar var ei drivkraft. På dette tidspunktet merkar ein godt forskjellen på trent og utrent... og ordtaket om at dei gamle er eldst, står seg fortsatt!

Når ein har kome på toppen av den bratte stigninga, har du fortsatt omlag 100 høgdemeter igjen, og målet ligg fleire hundre meter lenger framme. No tok det for eigen del meir enn 2 t 45 min å komme meg opp, men skitt la gå, seier eg! Eg kom meg opp! Og eg var forundra over at denne toppen var så mykje hardare å komme meg opp på enn dei toppane eg hadde vore på tidlegare i haust. Derfor håpar eg at det blir lagt inn kart og oversikt over høgdestigninga på denne turen på morotur-sida.
Men utsikta var rett og slett heilt makalaus! Forbi Kristiansund kunne vi sjå heilt til Grip og Smøla. Andre vegen såg vi, som nemnt, Skjorta og fjella bortover Romsdalen. Skal tru kor mange mil vekk eg såg? Eg tippar det er omtrent 30-35 km i luftline frå Harstadfjellet til Skjorta inne i Eresfjord.

Langt der inne ligg Skjorta :) Vatnet foran er Silsetvatnet.

Så zooma eg Skjorta nærmare. 

Så nært kom ho på kameraet :)

Mens vi satt og åt, kom vi i prat med ein hyggeleg kar, som viste seg var tysk, men bur i Kristiansund. Han tok følgje med oss ned, og fortalte om mangt og mykje. Eg vart imponert over korleis han har funne ut korleis ein integrerer seg i det norske samfunnet. Han har budd seks år i Kristiansund med familien sin, og då han kom til Nordmøre, skjønte han at han måtte begynne å gå tur. Han fortalte om korleis han hadde fått seg ein kamerat på ein tur til Freikollen, og korleis han har begynt å delta på fellesturar i regi av Turistforeininga. "Han har knekt koden," tenkte eg -integreringskoden. Viss eg blir med på nokre fellesturar med KNT neste år, reknar eg med at eg treff han igjen. Då skal vi fortsette den hyggelege samtalen vi starta på på veg ned frå Harstadfjella. Etter å ha sagt "ha det" til kvarandre, begynte han å rusle nedover mot sentrum mens han gomla på ein Kvikk Lunch.

For å avslutte denne bloggen på typisk barneskolestilsk vis: Vi var einige om at vi hadde hatt ein kjempeflott tur! Men det var lenge sidan eg hadde vore så sliten som eg vart av denne turen!

Utsikt mot Averøy og Kristiansund. Fjellet til venstre er Meekknoken. Fjellet til høgre er Freikollen.

Kristiansund zooma litt nærare. I bakgrunnen kan ein skimte Grip og Smøla - ein ser i vindmøllene til høgre i bildet.

Utsikt mot Atlanterhavsvegen. Rett ut er storhavet.

Atlanterhavsvegen litt nærare.

Dette var den tredje kjempefine turen eg har hatt saman med Anne Grete i haust :) Ho er sprek, den dama!

Yes! Dette var den sjuande turen opp på toppar over 1000 meter (inkludert Reinsfjellet med sine 994 m)!

Klokka er blitt 16, ettermiddagssola skin fortsatt, men det er tid for å legge vegen nedover att!
Reinsfjellet i balgrunnen til venstre. Langt bak kan ein og sjå Sunndalsfjella.

Astadvatnet låg blikkstille då vi kom ned.