Hytta mi er ikkje hytta mi. Det er barndomsheimen min - og kan derfor ikkje bli ei hytte. Men det er feriestaden min, og det er feriestaden i mitt hjarte. Heldigvis er det feriestaden i ungane mine sine hjarte og.
Eg har skrive om denne staden - Hoemsetra ved Eikesdalsvatnet tidlegare, men det begynner å bli nokre år sidan.
Dei mest sakrale stundene i livet har eg nok når eg får fare sakte over blikkstille vatn. Eg nemnte så aller snarast i dette blogginnlegget - om båtturen over Eikesdalsvatnet mens fjella spegla seg i blikkstille vatn som var opplyst av månen. Det var den aller, aller finaste båtturen eg har hatt. Eg hugsar eg tenkte at han må aldri ta slutt.
Eigentleg synes det kan vere eit herk å dra over vatnet med pappa sin ekstremt saktegåande båt - korfor kan vi ikkje ha ein båt som går fort, slik som naboane har...?!
Men så blir eg litt og litt eldre, får det stadig litt og litt meir travelt, og då kjenner eg på eit stadig større behov for å senke skuldrane. Skuldrane senkast best når Hoemsetra openberrer seg for meg i det eg kjem ut av tunnellen på Vike på veg oppover Eikesdalsvegen. Aller best er det når vatnet ligg blikkstille og freistande tilgjengeleg. Og då blir til og med pappa sin ekstremt saktegåande båt "helt ålreit".
For å vise at vatnet ikkje berre er freistande tilgjengeleg, men kan vere svært så lunefull, skal eg ta med bilde frå heimturen etter påskeferien.
 |
| Slik såg det ut oppover mot Eikesdalen då vi drog over Eikesdalsvatnet 1. påskedag. |
 |
| Utover mot Øverås såg det slik ut, og ein tjukk eling med snø var på tur ned Hoemdalen. |
 |
| Det tok ikkje lang tid før elingen kom innover mot Hoemsetra og la seg som eit tjukt teppe over lia. |
Men denne veka var eg endeleg tilbake igjen ved Eikesdalsvatnet. Og vatnet låg mesta blikkstille å venta på meg. Eg elskar å sjå korleis fjella speglar seg i vatnet. Dei følgande bilda er tatt i 12-13-tida på fredag. Nokre bilete er tatt frå andre sida av vatnet, og nokre er tatt frå båtturen.
 |
| Fjella mine. Drøymeturen min går bak fjella der. Frå venstre Lavransløyfta, Rangåtind, Hauduken og Breifonntind. |
 |
| Der ligg Hoemsetra bada i sol og venter på oss <3 Lengre ut ligg Hoemsbu. Fjella heiter Breifonntind, Hoemtind, Nyheitind, Sjøvdøla og Sigridtind. |
 |
| Der ligg Mardalsfossen, Nord-Europas høgaste fossefall, og speglar seg i Eikesdalsvatnet. |
 |
| Sjå kor Rangåtind og Hauduken speglar seg. |
 |
| På veg over Eikesdalsvatnet mens Goksøyra held vakt. |
Ettermiddagsbilete frå Hoemsetra:
 |
| Endeleg framme! No får humla og flya suse! |
 |
| Goksøyra speglar seg i ettermiddagssola. |
 |
| Når Ågottind speglar seg slik, kjennest livet ut til å vere på det aller beste. |
Heldigvis vakna eg opp til omtrent like fint ver neste morgon - før sola hadde vunne å stå opp. Men rundt kl 07.30 kom ho fram oppe i Olgaskaret. Pappa skulle køyre meg over vatnet om morgonen, og det kjentes ut som at vi hadde vatnet og verda for oss sjølve.
Akkurat der ute på vatnet - omkransa av høge fjell og vill natur - kl. 8 om morgonen, kjente eg at "dette er min stad, dette er mi tid".
Dei følgane bilda er frå denne turen i pappa sin ekstremt saktegåande båt.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar