Turblogg: Sommarens supersykkeltur: Eidsvåg - Eikesdal tur/ retur del 2 - Til Eikesdal

Dag 2 på sykkelturen, og med solskinn i dalføret bestemte eg med for å sykle opp til Eikesdal. Spørsmålet var sjølvsagt: Kor langt orka eg å sykle denne gongen?

Det er få ting i verda eg oppfattar som så ekstrem kvalitetstid som ein rotur i solskinnet med fiskestanga ute. For ein flott start på dagen - broderen med årene og eg med fiskestanga. Det er rett og slett lite som kan måle seg med eit speilblankt Eikesdalsvatn.

Utover mot Hoem og Øverås. Nokre skyer foran Goksøyra.

Oppover mot Eikesdal - med Mardalsfossen som naturleg midtpunkt.

Forsyne meg vart det ein liten fisk på kroken og.

Turen startar der han slutta dagen før. Sykkelen står på parkeringa vår og ventar på meg. Foran meg ventar ein kosetur oppover langs vatnet, og iallfall ein tur til Mardalsfossen. Men kjem eg til å sykle heilt til Finnset? Det gjorde eg nemleg for eit par år sidan. Då sykla eg to turar frå parkeringa til Eikesdal, og på den første turen sykla eg til stikk ut-posten som låg innanfor Finnset og ned att, og på den andre turen sykla eg både til Finnset og til Mardalsfossen.

Det fine med heile vegen fra Øverås til Eikesdal er at han er veldig flat. Den største stigninga finn ein inne i Viketunnellen på veg innover. Så turen frå parkeringa vår til Eikesdal er ein rein kosetur. Eg pleier for eksempel å sjå etter markjordbær langs vegen - og om så stoppe og putte nokon i munnen :)

Ved Ågothammaren har det vore mykje sikringsarbeid på vegen, slik at det skal vere trygt å fare langs vegen. Det skjer iallfall ikkje meg noko når eg rundar rundt det markante fjellet. 

Mange hugsar kanskje "71 grader Nord - team" på TV Norge sist vår, for då var det tur til toppen av Ågottind - med overnatting midtvegs oppi ein plass der... Med synet av Hoemsetra i bakgrunnen og mest av alt vakre bilde frå Eikesdalsvatnet vart det ei fantastisk flott reklame for denne indre kjerna av Molde kommune.

Her startar stien ein må gå for å komme opp til Strandkolvet kor ein hoppar ned.

Eikesdal i sikte.

Bilde frå sykkelturen i 2021. Då var det ganske bra med vatn i Vestre Mardøla.

Dette bildet av vertshuset i Eikesdal var tatt på sommarturen i 2021. Det ser ein fordi det var mange bilar utanfor, og det var dagleg drift der. Dessverre har det vore vanskeleg å få dagleg drift der i 2023, og det var ope berre nokre få gonger der. Håpar på bedre tider, for vertshuset ligg glimrande til ved inngangen til bygda - og med ein campingplass på andre sida av vegen.

Første skikkelege stopp på turen er nede på kaia for å sjå at cruiseferga Mardøla låg der. Og for å sjå etter kjentfolk. På stranda rett bortanfor var venner av meg i gang med å gjere eit formiddagsbad... Det er slettes ikkje ein favoritthobby eg har. 

I Eikesdal er det fleire moglegheiter for å finne vegen til fjells, og utanfor Sandgrovsletta Camping står det skilt med to av desse rutene. Om du kjem deg opp til Finnset, så startar turen opp lia på sti der fjellvegen startar. Like ovanfor Reitan finn du stien som går opp til Sandgrovbotn. Der kan ein ta seg fram til Mardalsfossen, eller ein kan kan gå utover Mardalsbotn mot Isfjorden.

Gamle Eikesdal skole kor eg var elev i åtte år.

Dessverre vart det ikkje noko tur oppover Eikesdalen denne gongen fordi eg prioriterte å drikke kaffi hos vennar på campingplassen. Men eg har mange fine bilde frå turane eg gjorde i 2021 som eg vil lage til ein del 3.

Turen min går vidare frå campingplassen mot Mardalsfossen. Det er rett og slett eitt bilde eg likar godt å sjå sjølv: bilde av sykkelen min oppe ved stikk ut-posten under fossen. Rett før ein kjem til parkeringsplassen er det skilting om at det er ein annan tursti som er mogleg å gå. Det er gammelstien som var før ein laga den fine grusvegen opp til fossen. Eg tar grusvegen oppover først, men planlegg å ta gammelstien ned att...

Det er nyttig å ta seg tid å lese på infoplakatane som er sett opp.

Oppe ved konsertplassen treff eg fem trivelege damer. Det er naboen Marit Vike (90 år om nokre få dagar!) og hennar turvenninner - ingen er under 85 år! Dei har gått gammalstien oppover, for dei er nemleg på stikk ut-tur, og har derfor allereie vore til posten ved stortolla. Då eg sa eg skulle ta gammalstien med sykkelen, trur eg eigentleg dei berre såg rart på meg... 

Vi sa ha det, dei gjekk ned att til parkeringsplassen og eg og sykkelen gjekk vidare opp til Mardalsfossen for å registrere stikk ut-koden.

Postkassa kor ein kan skrive seg inn i turboka.

Dette er draumen eg ber: Bilde av sykkelen foran Mardalsfossen.

Så gjekk turen vidare frå grusvegen til Mardalsfossen til gammalstien bortover skogen. I starten såg det greit ut, men eg hadde ikkje gått så veldig langt før eg skjønte at dette kunne bli ei selsam historie... For den veldig smale stien er ganske attgrodd, det er store steinar i vegen og det er tre i vegen. Så for meg med sykkel vart det ei aldri så lita utfordring...

Her gjekk rett og slett både sykkelen og eg i koll. Eit kronglate parti å ta sykkelen gjennom trillande.

Puh! Endeleg gjennom. Der stien går opp mot stortolla sett eg att stien og går opp for å få registrert koden.

Litt attvakse her og...

Stikk ut-posten ved stortolla.

Frå stortolla er det berre å gi seg på heimveg utover langs Eikesdalsvatnet. Om ein vil ha kortreist ferie på lågbudsjett er det ikkje så mykje som skal til før ein har ein skikkeleg bra tur. Ta det litt saktare, sjå seg i rundt, høyre på lyden av naturen og trekke inn lukta av sol, sommar, blomster og skog. Det gir ei enorm glede og det gir mykje energi om ein er i mangel av det.

Ikkje minst er det å ta seg tid å treffe folk og snakke med folk viktig, og det er jo mykje enklare når ein sitt på ein sykkel enn når ein sitt i ein bil.

Turblogg: Sommarens supersykkeltur: Eidsvåg - Eikesdal tur/retur - del 1 - Til Hoemsetra

Det er lenge sidan sommaren, og nettopp no i mørket mens snøen legg seg tung over Nordmøre,  treng eg å minnast den fine sykkelturen eg hadde i barndommens rike :)

Dette var målet for dag 1: Støa vår ved Eikesdalsvatnet med utsikt til Mardalsfossen.

Ein sommardag langt uti juli - kor eg knappast hadde tatt i sykkelen månaden etter skoleslutt! - var det endeleg dags for å sette seg opp på sykkelsetet. Startpunktet var hos mamma i Eidsvåg, og målet var sykkeltur opp langs Eikesdalsvatnet - og om så heilt til Finnset.  

Men dette skulle gjerast over fleire dagar - og det blir fortalt her i bloggen over fleire episodar :) Så heng på!

DAG 1: Eidsvåg - Øvre Vike, ca 40 km

Formiddagstid og klar for start frå Eidsvåg. Sidan eg alt skulle "heim", det vil seie feriestaden vår, så var eg lett pakka. Om sommaren pendlar vi mykje att og fram mellom heime og Hoemsetra, så mengde baggasje varierer mykje. Dessutan hadde eg sendt med ungane det som var nødvendig.

Eg la opp passeleg høgt tempo innover frå Eidsvåg i starten. Dermed tok eg meg ikkje tid å stoppe å ta bilde av Nesset Prestegard. Første stopp var ved Buggetunnellen. Du treng ikkje sykle gjennom han, for gammalvegen på utsida er kjempefin å sykle, og du passerer og ein av Eresfjord ILs sykkelpostar på vegen.  

Ein av Eresfjord ILs sykkelpostar.

Rett innanfor tunnellen ligg Utbugge, og der går vegen ned til helleristningane ved sjøen. Den vesle raude boksen på veggen er også ein av Eresfjord ILs sykkelpostar. Så då stoppa eg og skreiv meg inn i den boka og. Viktig å vise at ein har vore på tur :)

No må eg innrømme at eg ikkje har vore mange gonger ved helleristningane ved sjøen, men vil absolutt seie at det er ein fin avstikkar å ta. Tenk at det finst så gamle restar etter levd liv ved Eresfjorden.

Sykkelturen fortsett vidaren innover, og neste stopp er veldig kort - for å fotografere den nydelege utsikta innover fjorden. Det er alltid ei eiga glede å sjå Skjorta og Goksøyra. Som ein ser av bildet, var det ikkje strålande vér, men det var heller ikkje dårleg vér.

Så var det noen få kilometer til neste stopp, som var på Godtemplaren. For nokre år sidan vart det sett opp ein stein til minne om eit stort godtemplarstemne som var i 1900. Og her på Godtemplaren, som er den store avkøyringa med rasteplass, men dessverre stadig mindre utsikt, er første møte med Sykkelbygda Eresfjord - altså dei 100 syklane som er sett ut i heile bygda.

Ein liten digresjon om akkurat det: I haust var det prøvekøyring av nye VW hybridbilar, og VW-konsernet hadde med ei gruppe journalistar frå ute i verda på prøvekøyring. Og av alle plassar gjekk turen deira (det var forresten fleire grupper, så det gjekk mange turar der) gjekk frå Molde til Eidsvåg - Eikesdalsvatnet - Aursjøvegen - Sunndalsøra - Molde. Vi traff desse tilfeldigvis på Øverås (dei hadde stoppa, og vi skunda oss å stoppe i stor nysgjerrigheit!), og kanskje var det den øvste informasjonssjefen i konsernet eg snakka med, men han undra seg veldig på korfor det var så mange syklar å sjå på vegen innover. Då måtte eg skryte av sykkelbygda Eresfjord og Kurt Asle Arvesen og slikt.

Det er så vakkert... Det er så vakkert... <3

Retning utover Eresfjorden.

Litt lengre inn i Stranda kjem ein til Vasstokken, som og er ei stor avkøyring. No har det og komme opp informasjon om den historiske tilknytninga plassen har - og ein ser tydelege restar etter der som hestane hadde drikkepause når dei var på veg mellom Eidsvåg og Eresfjord i gamle dagar. Plakaten fortel at i andre halvdel av 1800-talet kjempa Dyrenenes beskyttelse fram ein regel som sa at hestane hadde rett på kvile undervegs. Plakaten fortel og at vegen innover Stranda var ferdig i 1900, og truleg har ein slik vasstokk stått der heile tida.

Rundt 1 time og 20 minutt - og fleire stopp - etter at eg starta frå Eidsvåg, er eg på veg inn i Eresfjord. På Coopen skal eg ha ein liten pit-stop, matpause.

Skal ein komme fram i tide, nyttar det ikkje å bli sittande på butikken. Ein må komme seg vidare, og eg tar ein rask stopp for å fotografere avkøyringa mot Vistdalsheia. Eresfjord IL arrangerer årleg iallfall to store sykkelløp. Bygda rundt på Kristi Himmelfartsdag har vore arrangert i omtrent femti år no, og det er ein triveleg sykkeltrim som broderen og eg deltok på for første gong i år... (og då og sykla vi innover frå Eidsvåg). I tillegg har dei eit stort sykkelløp - Eresfjord Classic - frå Coopen til toppen av Vistdalsheia - og det er vel rundt 8 km og bortimot 500 styggbratte høgdemeter....

Eg syklar glad vidare gjennom bygda, passerer Kavlimoen og legg inn "siste spurt" mot Øverås. Snart ser eg Eikesdalsvatnet :)

Det kan vere greitt å legge til at dette var før det forferdelege uvéret som blant anna gav store ras ned over vegen mot Meringdalen. Det skjedde rundt ei vekes tid seinare.  

Endeleg ser eg Eikesdalsvatnet :)

På Øverås får eg forsyne meg selskap av sola. Den var ikkje noko hyppig gjest sommaren 2023. Men eg kan ikkje bli verande i sola, for eg skal vidare oppover langs Eikesdalsvegen. Enno har eg ei mil att før eg kjem på parkeringa vår.

Framme på Øverås.

Her startar stia opp lia og over til Brandstad. Står på lista over det eg må gjere.

Midtvegs oppover langs vegen kjem eg fram til starten av Viketunnellen. Den er mesta 4,3 km lang, og her gjeld det å stille førebudd. Ein syklar ikkje gjennom Viketunnellen utan lys og refleks!

Så eg får på meg refleksvest, hovudlykt og lys på sykkelen, for det skal iallfall ikkje vere tvil om at eg er i tunnellen. Tunnellen er dryg å sykle i retning Vike, for han går litt oppover, så det er vanskeleg å få god fart. Eg brukar eit kvarter gjennom, og det synes eg er heilt greit. 

Men det er og ubehageleg å sykle i ein så lang tunnell, for lyden forstørrast noko enormt. Når bilane kjem bak frå, har ein ikkje kontroll på kor langt unna eller tett på dei er. Eg trur ikkje eg tar veldig feil om eg seier at ein kan høyre bilane på rundt ein kilometers avstand, og det høyrest ut som dei er rett bak. Akkurat det er veldig ubehageleg.

Vel ute av tunnellen er det berre å få av seg lys og refleks. Eg bestemmer meg for å ta ein tur ned til kaia og sjå på utsikta. På veg ned bakken tar eg meg i å tenke korleis dei i verda kunne køyre lastebil ned brauta då dei filma ein scene i "Gulltransporten" der... Men det er jo fantastisk fin reklame for Eikesdalsvatnet og vassgardane at vatnet og gammelferga er i filmen :)

Frå kaia ser ein godt oppover Vikelia - den fryktinngytande Vikelia. To somrar tidlegare kom Aleksander og eg ned lia etter den fine turen vi hadde frå Brandstad. Det kan du lese om i dette blogginnlegget. 

Frå kaia kan eg sjå heim til Hoemsetra. Eg sett sykkelen der ferga pleidde å legge til før i tida (og i "Gulltransporten") og tar bilde. Nei, det kjem inga ferge denne dagen... Så då må eg sykle vidare, forbi Øvre Vike og fram til parkeringa vår. Endeleg framme ved målet på dag 1! For ein herleg tur!

Endeleg framme! Hoemsetra ventar! For ein herleg sykkeltur eg har hatt frå Eidsvåg!