Eg hadde tenkt ei stund på at det kunne vore fint å gå på Vettafjellet i Sunndal og sjå på solnedgangen. Med håp om å sjå måneformørking fredag 27. juli traska trufaste Prins og eg avgarde.
Eg fortalte om denne turen
i dette blogginnlegget for eitt år sidan. I dette innlegget vil eg berre fokusere på turopplevinga.
Prins og eg starta frå parkeringa på Viklandet rundt kl. 19.30. Ut frå kor fort/ sakte eg gjekk i fjor, rekna eg med at eg skulle bruke opp mot tre timar opp. Det ville seie at eg skulle komme fram rundt kl 22.30. Det ville seie at eg burde kunne få med meg måneformørkinga.
Mens vi gjekk oppover, kraup sola attende frå Øra. Det var ein kokvarm dag, men det smarte med å velje denne turen, var at sola var gått ned. Det gjorde det mykje enklare å gå.
 |
| Her begynner vi å få litt høgde - men eit stykke att er det, for det er lengre enn det ser ut til. |
Som nemnt var sola gått ned der stien opp til Vettafjellet går. Men i det eg nærmar meg toppen, ser eg solstrålane fortsatt som kviler på fjellet. Yes - eg rakk kveldssola!
 |
| I Øksendal var sola gått ned. |
 |
| Stikk ut i kveldssol! Perfekt! |
 |
| Heilt kurant utsikt for å nyte kveldsmaten. |
Eg var faktisk ikkje aleine i fjellet denne kvelden, for då eg nærma meg toppen, vart eg tatt att av to damer som er mykje sprekare enn meg. Uansett kom eg meg opp på toppen på respektable 2 t 20 minutt. Det er tilfredsstillande! Men då hadde eg brukt opp alle kreftene på tur opp.
Eg fekk dei to damene å ta eit fint bilde av Prins og meg <3
 |
| Prins i solnedgang <3 |
 |
| Panoramautsikt. |
 |
| Sola vart raudare og raudare i det ho nærma seg fjella i bakgrunnen. |
I det klokka bikka 22.30, var det tid for å starte på nedoverturen att. Eg hadde hovudlykt i sekken, så det skulle gå heilt bra. Det var fortsatt varmt - rundt 20 grader denne kvelden. Men først nokre bilde til.
 |
| Sjølvie i solnedgang :) |
 |
| Enno var det streif av sol på Sunndalsøra mens klokka nærma seg 23. |
Men så var det denne månen... Eg veit ikkje kor han var... Det var mange som trudde ein kunne lett få auge på han, men det hadde med kva retning han stod i. Og sjølv på nesten 1000 meters høgd, var han ikkje å sjå.
Men uansett var det ei veldig fin oppleving å få kveldssola slik eg fekk ho i går kveld.
I det eg kom ned i skogen på veg ned, måtte eg fram med hovudlykta for å sjå stien. Eg var ganske sliten, og krekte meg ned siste delen til bilen. Denne kvelden "leverte" Vettafjellet!
 |
| Flånebba i kveldssol. |
 |
| Takk for turen, Vettafjellet! Denne kvelden "leverte" du! |
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar